Wytyczne dla autorów
Na łamach czasopisma „Res Historica” zamieszczane są prace niepublikowane wcześniej w żadnym wydawnictwie.
Zgłaszając tekst, Autor jest zobowiązany do złożenia oświadczenia, w którym zapewni o oryginalności pracy oraz o tym, że nie uczestniczy ona aktualnie w innym postępowaniu wydawniczym. Ponadto Autor powinien zadeklarować, że w przypadku zaproponowanego materiału nie zachodzą zjawiska ghostwriting* i guest authorship (oświadczenia podpisane i zeskanowane w formie jpg lub pdf proszę przesyłać na adres e-mail redakcji lub e-mail redaktora naczelnego). Redakcja „Res Historica” akceptuje artykuły, materiały, artykuły recenzyjne i recenzje przygotowane w języku polskim, w językach kongresowych: angielskim, francuskim, niemieckim, hiszpańskim, włoskim, rosyjskim oraz w języku ukraińskim.
Teksty powinny być przygotowane według następujących zasad: czcionka Times New Roman rozmiar 12, przypisy – 10, interlinia – 1,5 z zastosowaniem marginesów 2,5 cm. Do tekstu należy dołączyć streszczenie oraz słowa kluczowe w języku polskim i angielskim, nieprzekraczające ½ strony maszynopisu wydawniczego oraz bibliografię załącznikową (teksty przyjmowane są tylko poprzez platformę cyfrową czasopisma). Układ pierwszej strony artykułu i artykułu recenzyjnego (tj. obszerniejszej, polemicznej recenzji): na osi tytuł. Wszystkie elementy pismem tekstowym, nie wersalikami. W recenzji nad tekstem zamieszczamy nagłówek: imię (rozwinięte) i nazwisko autora recenzowanej pracy, pełny tytuł według strony tytułowej (gdy recenzja dotyczy pracy zbiorowej lub edycji źródłowej, po tytule podajemy pełne imiona i nazwiska redaktorów lub wydawców; jeśli praca jest wielotomowa — liczbę tomów lub części cyframi arabskimi, np. t. 1–2), miejsce i rok wydania, nazwę wydawnictwa, liczbę stron, ewentualnie nazwę serii wydawniczej. Tytuły, cytaty:
- Tytuły dzieł i dokumentów: a) rękopisy: oryginalne tytuły dokumentów, referatów itp. piszemy w cudzysłowie; b) tytuły dzieł i dokumentów drukowanych piszemy kursywą.
- Cudzysłowy w cytatach: generalnie podwójne (dół–góra). Pisownia imion, nazwisk i innych wyrażeń określających osoby: Stosujemy oryginalną pisownię imion i nazwisk w ojczystym języku osób wzmiankowanych, w wypadku imion i nazwisk słowiańskich zapisanych cyrylicą stosujemy transliterację. W przypadku postaci powszechnie znanych akceptujemy formy (imion i nazwisk) obecne w tradycji historiograficznej. Imiona osób po raz pierwszy wzmiankowanych w tekście lub narracyjnym fragmencie przypisu powinny być przytoczone w pełnym brzmieniu. W innych przypadkach podaje się inicjały imion i nazwisko lub – w przypadku postaci znanych albo często wymienianych w tekście – tylko nazwisko. W recenzjach słowo „Autor” piszemy wielką literą, o ile odnosi się do autora recenzowanej pracy. Stosowanie skrótów, zapis dat, liczebniki: W tekstach stosujemy ogólnie przyjęte skróty: itd., m.in., etc., r., w.
Zapisywanie dat w tekście: a) miesiąc słownie, np. 14 marca 1971 r.; b) przy różnych stylach (kalendarzach): 10/20 maja 1589 r., ale 27 II/11 III 1896 r.; c) okresy od do: np. 1–10 maja 1900 r., l maja – 10 czerwca 1900 r.; d) w datach wtrąconych w nawiasie miesiąc podaje się liczbą rzymską i nie stosuje się skrótu r. na końcu, np. (1 V 1826). Daty w przypisach: a) miesiąc liczbą rzymską, np. 5 III 1900 (nie dotyczy cytatów i fragmentów narracyjnych); b) w razie braku daty dziennej miesiąc zawsze słownie, np. w marcu 1825 r. Pisownia określeń „wiek”, „rok”: a) przed liczebnikami – rozwinięte, np. w wieku XVI, w roku 1928; b) po – skrócone, np. w XVI w., w 1928 r.
W określeniach typu „w drugiej połowie”, „lata osiemdziesiąte” nie używa się cyfr. Liczebniki: a) zapis cyfrowy z oddzielaniem spacją rzędów wielkości, np. 1234, 11 456, 234 567; b) zapis cyfrowy z zastosowaniem skrótów: tys., mln, mld, np. 2 tys., 5 mln, 10 mld. Przypisy dolne. Numery przypisów umieszczamy w górnej frakcji, bez nawiasów, kropek itp., w wierszu z wcięciem akapitowym. Odsyłacze do nich w tekście umieszczamy w górnej frakcji. W przypadku zbiegnięcia się odsyłacza z przecinkiem, średnikiem lub kropką kończącą zdanie – przed tymi znakami (z wyjątkiem skrótów, np.: w. lub r.). W przypisach stosuje się skróty takie jak w tekście oraz konwencjonalne skróty łacińskie: ibidem, idem, eadem, iidem, eaedem, op. cit. Opisy bibliograficzne Czasopisma: inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł tekstu (kursywą), tytuł czasopisma w cudzysłowie, rocznik, rok wydania, numer lub zeszyt cyframi arabskimi, strony.
Monografie: inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł kursywą, miejsce i rok wydania, nazwa serii i numer tomu bez wyróżnienia, strony na końcu. W wypadku prac zbiorowych po tytule przywoływanego tekstu następuje po przecinku – w: (bez nawiasów prostokątnych), tytuł opracowania zbiorowego pisany kursywą oraz inicjał imienia i nazwisko redaktora. Stosujemy polskie określenia skrótowe: wyd., oprac., red. (nie pod red.).
Prosimy o umieszczenie numerów DOI przy pozycjach, które je posiadają. Materiały niespełniające powyższych wymogów będą zwracane Autorom.
Źródła rękopiśmienne (przechowywane w archiwach i bibliotekach): podajemy cytowane za pierwszym razem pełną nazwę instytucji, pełną nazwę zespołu, pełną nazwę serii (o ile występuje), sygnaturę (sygn., rkps), kartę lub stronę np. Archiwum Główne Akt Dawnych, Komisja Rządowa Spraw Wewnętrznych, sygn. 12, k. 5. Następnie odwołując się do źródła z tego samego archiwum i zespołu stosujemy skróty nazw archiwów i zespołów np. AGAD, KRSW, sygn. 12, k. 5. W sytuacji kiedy w jednostce archiwalnej karty lub strony nie są ponumerowane stosujemy np. następujący zapis: AGAD, KRSW, sygn. 18, knlb., Gubernator augustowski do dyrektora Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, 13 X 1839 r.
Uwaga nazwy dokumentów w opisie bibliograficznym podajemy tylko w przypadku jednostek, gdzie nie ma numeracji stron lub kart.
W przypadku, gdy odwołujemy się do licznych kart lub stron w jednostce używamy określenia passim.
