Standard dowodu co do wykazania wiedzy o używaniu późniejszego znaku towarowego koniecznej do powołania się na przyzwolenie (tolerowanie) tego znaku – glosa do wyroku Sądu UE z dnia 6 listopada 2024 r., T 136/23

Streszczenie w języku polskim

Glosowany wyrok dotyczy istotnego praktycznie zagadnienia w postaci standardu dowodu co do wykazania wiedzy o używaniu późniejszego znaku towarowego przez właściciela wcześniejszego znaku towarowego, co jest jedną z przesłanek przyzwolenia (tolerowania), wyłączającego możliwość unieważnienia znaku późniejszego, a obecnie także zakazania jego używania. Wyrok ten ustanawia standard wysoko, potwierdzając, że domniemania i przypuszczenia w tym względzie są niedopuszczalne, tak jak powołanie się na powinność wiedzy o znaku późniejszym. Konkluzję tę należy zasadniczo zaaprobować, co jednak nie oznacza, że wnioskowanie wiedzy o używaniu znaku późniejszego z dowodów pośrednich jest niedopuszczalne. Taka możliwość istnieje, ale świadomość używania znaku późniejszego po stronie właściciela wcześniejszego znaku towarowego nie może budzić żadnych wątpliwości. Wymaga to podkreślenia, ponieważ niektóre poglądy wyrażane w literaturze przedmiotu wydają się w tym względzie być bardziej liberalne. Zdarzają się również orzeczenia, w których wiedzę o używaniu znaku późniejszego domniemywano lub zakładano, że właściciel wcześniejszego znaku towarowego musiał wiedzieć o tym używaniu.