W niniejszym artykule skoncentrowano się na znaczeniu czynnika wieku dla efektywności regulacji afektywnej w kontekście odbioru muzyki w świetle przeglądu dotychczasowych badań. Liczne studia o tematyce pozamuzycznej potwierdzają, że osoby w okresie późnej dorosłości, doświadczające różnych trudności związanych z procesem starzenia, paradoksalnie cieszą się lepszym samopoczuciem na płaszczyźnie afektywnej niż osoby w okresie wczesnej dorosłości, które tych trudności nie doświadczają. Zjawisko to znajduje odzwierciedlenie także w większości wyników nielicznych przeprowadzonych dotychczas badań nad znaczeniem czynnika wieku dla reakcji afektywnych na muzykę. Biorąc pod uwagę wyniki większości tych badań, należy wskazać, że osoby w okresie późnej dorosłości są w stanie regulować własny stan afektywny w kontekście odbioru muzyki bardziej efektywnie niż osoby w okresie wczesnej dorosłości. Wspomniany fenomen może być interpretowany w odniesieniu do teorii z zakresu psychologii rozwojowej – Społeczno-emocjonalnej selektywności Carstensen (w tym do efektu pozytywności), a także w odniesieniu do Selektywnej optymalizacji z kompensacją Baltesa i Baltes.