Celem artykułu jest ukazanie roli rodziny jako źródła kapitału społecznego. Z omówionych w opracowaniu funkcji rodziny wynika, iż jest ona instytucją, która wyposaża jednostkę w zdolności i umiejętności społecznego funkcjonowania, czyli w kapitał społeczny, i sama ów kapitał tworzy oraz jest jego dysponentem. Proces edukacyjno-wychowawczy, w efekcie którego tworzy się kapitał społeczny, kulturowy i ludzki, tkwi w zdolności do właściwego przygotowywania kolejnych pokoleń do życia w przyszłym społeczeństwie. Istotne dla budowania kapitału społecznego są takie czynniki, jak: współpraca, zaufanie, umiejętność współdziałania, wzajemne zrozumienie. Jednym z ważnych czynników w tym procesie są postawy rodzicielskie. Warunkiem właściwej realizacji celów edukacyjno-wychowawczych rodziny jest posiadana wiedza i doświadczenie rodziców.