W artykule autorka podkreśla rolę edukacji, zwłaszcza relacji międzyosobowych pedagog–wychowanek, istotnych w procesie wychowania do odpowiedzialności. Podejmuje próbę określenia podmiotowych zasobów procesu edukacji, głównie w wymiarze wychowania. Omawia wyniki badań własnych, których celem było wskazanie czynników psychospołecznych, mających związek z kształtowaniem poczucia odpowiedzialności młodzieży. Na podstawie dotychczasowych badań z zakresu pedeutologii opisuje potencjał grupy nauczycieli–wychowawców–pedagogów. Wskazuje na te czynniki (cechy nauczycieli, wyznaczone role i zadania), które wydają się istotne w procesie wychowania do odpowiedzialności (kształtowania i rozwijania poczucia odpowiedzialności młodzieży).