Wprowadzenie: We wprowadzeniu wyjaśniłam znaczenie podstawowych koncepcji i kategorii teoretycznych: społeczność praktyków, relacyjna koncepcja uczenia się poprzez dzielenie się wiedzą, sieci społeczne. Podałam przykładowe czynniki, które oddziałują na efektywność procesu dzielenia się wiedzą w ramach społeczności praktyków. Dołączyłam do analizowanej koncepcji kategorię afordancji, która wiąże się z możliwościami działania w określonym środowisku.

Cel badań: Celem badań było zrozumienie i opisanie, jak tworzę, interpretuję i zmieniam otoczenie społeczne i osobiste. Ujęłam moją perspektywę badawczą w pytaniu: Jak wykorzystać afordancje interpersonalne w polu oceniania dla budowania wspólnoty podmiotów uczących się od siebie nawzajem w przestrzeni akademickiej?

Metoda badań: Wybrałam pracę z wykorzystaniem autoetnografii. Zastosowałam procedurę analizy danych według podejścia ewokatywnego, którego cechą charakterystyczną jest zmiana zarówno podmiotu poznającego (badacza), jak i odbiorców przekazu.

Wyniki: Współczesny kontekst społecznego funkcjonowania studentów wymaga zdecydowanego przejścia/powrotu do kultury uczenia się relacyjnego, w której znaczenie mają: zadbanie o dobrostan emocjonalny, wrażliwość na potrzeby studentów, wsparcie, w tym w postaci konstruktywnej informacji zwrotnej opartej na refleksji indywidualnej lub grupowej (rówieśniczej). Podzielane w grupie tego typu wartości afordują środowisko sprzyjające uczeniu się.

Wnioski: Afordancje interpersonalne w polu oceniania wywodzą się z pewnego typu motywacji i wartości przyświecających osobie budującej relacje w określonej społeczności. Sytuacja kryzysowa afordowała we mnie działania, które wiązały się ze zmianą stylu codziennego funkcjonowania na bardziej uważny, wspierający, wymagający stworzenia relacyjnej, komfortowej przestrzeni do uczenia się. Relacje komunikacyjne oparte na różnego typu konstruktywnej informacji zwrotnej w sposób obserwowalny doprowadziły do pozytywnej zmiany kontekstów uczenia się od siebie nawzajem.