Rola i znaczenie aktywności społecznej seniorów
Streszczenie w języku polskim
Celem artykułu jest ukazanie zorganizowanej formy aktywności społecznej seniorów w środowisku lokalnym na przykładzie lubelskiego Oddziału PCK w ramach realizacji projektu „CZAS na 5”. Współczesne społeczeństwo staje się społeczeństwem „starzejącym się”. Obecnie ten proces mocno dynamizuje się, a wskaźniki demograficzne wskazują, że ten trend w najbliższym czasie będzie się nasilał. Dlatego konieczne jest aktywizowanie zasobów ludzkich, w tym senioralnych. Podstawowym zadaniem człowieka starszego jest przystosowanie się do zmieniających się warunków życia i modyfikowanie ich do własnych, zmieniających się z wiekiem, potrzeb. Aktywność społeczna jest niekwestionowanym czynnikiem wpływającym na zdrowie i kondycję psychofizyczną człowieka. Zachowanie wysokiej aktywności fizycznej, umysłowej i społecznej stanowi jeden z czynników prognozujących dłuższe trwanie życia, umożliwia starszym ludziom zachowanie autonomii i niezależności, a tym samym przyczynia się do poprawy jakości ich życia.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Błaszczuk K., Rynkowska D., Problemy społeczne i opiekuńcze seniorów i ich rodzin, Rzeszów 2016.
Błaszczuk K., Rynkowska D., Wybrane problemy zdrowia publicznego w perspektywie pracy socjalnej, Rzeszów 2014.
Dyczewski L., Ludzie starzy i starość w społeczeństwie i kulturze, Lublin 1994.
Grzanka-Tykwińska A., Kędziora-Kornatowska K., Znaczenie wybranych form aktywności w życiu osób w podeszłym wieku, „Gerontologia Polska” 2010, nr 1.
Kamiński A., Aktywność jako wspomaganie żywotności osób starszych, [w:] Encyklopedia popularna, red. B. Petrozolin-Skowrońska, Warszawa 1994.
Kamiński A., Funkcje pedagogiki społecznej, Warszawa 1980.
Kozaczuk L., Terapia zajęciowa w Domach Pomocy Społecznej, Katowice 1999.
Leszczyńska-Rejchert A., Człowiek starszy i jego wspomaganie – w stronę pedagogiki starości, Olsztyn 2010.
Mielczarek A., Człowiek stary w domu pomocy społecznej, Toruń 2010.
„Na Temat” 2005, nr 2.
Orzechowska G., Aktualne problemy gerontologii społecznej, Olsztyn 2001.
Osiński W., Antropomotoryka, Poznań 2003.
Steuden S., Psychologia starzenia się i starości, Warszawa 2011.
Tłokiński W., Słowo wstępne, [w:] M. Krawczyński, Wypełnianie starości – trening ku życiu, Gdańsk 1997.
Tyszka Z., Rodzina we współczesnym świecie, Poznań 2002.
www.seniorpck.pl [dostęp: 15.01.2016].
Ziębińska B., Uniwersytety Trzeciego Wieku jako instytucje przeciwdziałające marginalizacji osób starszych, Katowice 2007.
Zych A., Człowiek wobec starości. Szkice z gerontologii społecznej, Katowice 1999.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/i.2016.41.2.91
Data publikacji: 2017-07-28 10:56:06
Data złożenia artykułu: 2017-01-24 13:53:35
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2017 Dorota Rynkowska
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.