Ustawa o dokumentach publicznych i jej rola w zapobieganiu fałszerstwom dokumentów

Streszczenie w języku polskim

Fałszerstwa dokumentów dotyczą niemalże wszystkich ich rodzajów – od dowodów osobistych, paszportów, aż po znaki pieniężne i papiery wartościowe. Proceder ten stanowi poważne zagrożenie dla prawidłowego obrotu prawnego. Bezpieczeństwo obrotu prawnego oznacza konieczność zapewnienia wiarygodności dokumentów poprzez dbałość o zaufanie do dokumentu jako formalnego sposobu stwierdzenia prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mogącej mieć znaczenie prawne. Z tego powodu dokument korzysta z ochrony wielu dziedzin. W obowiązującym w Polsce systemie prawnym funkcjonuje blisko 400 aktów prawnych, których przedmiot regulacji stanowią dokumenty. Przedstawiciele środowiska naukowego, prawnicy oraz eksperci z zakresu badań dokumentów od lat podkreślali konieczność funkcjonowania aktu prawnego uporządkowującego legislacyjnie problematykę dokumentów. Ustawa z dnia 22 listopada o 2018 r. o dokumentach publicznych stanowi zatem długo wyczekiwaną regulację prawną, a tym samym jest istotnym elementem w procesie przeciwdziałania przestępstwom przeciwko wiarygodności dokumentów, wypełniając organizacyjno-prawną lukę w szeroko rozumianej problematyce dokumentów publicznych. Ustawa musiała stanowić formę spójnego, kompleksowego uregulowania prawnego, które będzie wykorzystywane w prawie administracyjnym, cywilnym i karnym. Jej rozwiązania należy uznać za słuszne i niezbędne w tworzeniu systemu bezpieczeństwa dokumentów publicznych. Realizacja przepisów ustawy o dokumentach publicznych daje nadzieję na całościowe uregulowanie wskazanej problematyki. Z perspektywy zabezpieczenia interesów zarówno państwa, jak i jego obywateli ustawa zasługuje na pozytywną ocenę zawartych w niej przepisów.