Wynagrodzenie za świadczenie usług prawnych. Glosa częściowo krytyczna do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 3 czerwca 2019 r. (I NSNc 7/19, OSN IKNiSP 2020, nr 3, poz. 19)

Streszczenie w języku polskim

W glosowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy potwierdził możliwość ustalania wysokości stawek za świadczenie usług prawnych w wysokości uzależnionej od wyniku sprawy (success fee). Przedmiotowe orzeczenie zasługuje na uwagę, gdyż ma doniosłe znaczenie dla praktyki prawniczej i judykatury w podobnych sprawach. Z jednej strony dotyka swobody kontraktowania w określeniu wysokości wynagrodzenia za usługę (w tym o zastępstwo procesowe), z drugiej zaś dotyczy ochrony zlecającego (często poszkodowanego wskutek czynu niedozwolonego). Nierzadko sam spór sądowy dotyczy roszczenia odszkodowawczego, którego domaga się poszkodowany czynem niedozwolonym. Mimo że Sąd Najwyższy nie odniósł się w uzasadnieniu wyroku do kwestii ustalenia górnej granicy wynagrodzenia za świadczenie usług prawnych (w szczególności wobec cywilnoprawnej instytucji wyzysku – art. 388 k.c., a także zasad współżycia społecznego – art. 5 k.c.), to w przeważającej mierze orzeczenie zasługuje na aprobatę.