Nigeryjski system zarządzania ryzykiem eksploatacji podmorskich złóż ropy naftowej. Czy ustawa o przemyśle naftowym z 2021 r. wypełnia istniejące luki?

Streszczenie w języku polskim

Wystąpienie szeregu wypadków związanych z wydobyciem ropy naftowej ze złóż podmorskich w Nigerii jest potwierdzeniem wniosków niektórych autorów, że reżim ustawy naftowej z 1969 r. (Petroleum Act, PA) jest obarczony wieloma wadami. Obrońcy środowiska z zadowoleniem przyjęli ustawę o przemyśle naftowym z 2021 r. (Petroleum Industry Act, PIA) jako krok naprzód w regulacji ryzyka związanego z wydobyciem ropy ze złóż podmorskich. W artykule wykorzystano niedoktrynalną metodologię badania zakresu, w jakim PIA 2021 wyszła poza PA 1969 w skutecznej regulacji ryzyka działalności wydobywczej offshore w nigeryjskim sektorze naftowym. Takie analizy opierają się na ogólnych zasadach efektywnego systemu zarządzania ryzykiem, znajdujących potwierdzenie w najlepszych praktykach międzynarodowych. W opracowaniu zauważono, że PIA 2021 nie wypełniła skutecznie luk stwierdzonych w reżimie opartym na PA 1969. Wskazywano, że wprawdzie PIA przewiduje powołanie odrębnego regulatora, pozostawia jednak wady PA 1969, w tym wielość konfliktów interesów polegających na tożsamości regulatora oraz regulowanego i dwoistego charakteru zadań regulatora jako podmiotu maksymalizującego zysk i zarządzającego ryzykiem. Inną wadą jest zachowanie preskryptywnej metody regulacji, która jest oceniana jako nieskuteczna przy regulacji zmieniającego się środowiska ryzyka. Oczekuje się, że takie analizy okażą się użyteczne przy opracowywaniu przyszłych reform nigeryjskiego sektora naftowego oraz innych obszarów, zważywszy na to, że regulacja w zakresie ryzyka jest dziedziną prawa transnarodowego. Autorzy zalecają przyjęcie regulacji opartej na wyznaczeniu celów zarządzania ryzykiem, co daje elastyczność, przy pozostawieniu bezpieczeństwa w rękach podmiotu dysponującego lepszą wiedzą specjalistyczną, czyli operatora.