Problemy orzecznicze Krajowej Izby Odwoławczej

Streszczenie w języku polskim

Artykuł ma charakter naukowo-badawczy, w sposób przekrojowy przedstawia problemy związane z orzecznictwem Krajowej Izby Odwoławczej. Z dniem 5 grudnia 2007 r. powstała Krajowa Izba Odwoławcza, zwana także Izbą, która zastąpiła dotychczas rozpatrujące odwołania Zespoły Arbitrów. Izba wydaje w każdym roku 2500–3000 orzeczeń, które są w zasadzie podstawowym filarem funkcjonowania systemu zamówień publicznych. Trudności orzecznicze, jakie pojawiły się na przestrzeni lat i nadal pozostają aktualne, to: niejasność regulacji prawnych, brak przepisów przejściowych, częste nowelizacje, niezwykła szybkość postępowania oraz przede wszystkim marginalna kontrola instancyjna orzeczeń Izby. Udało się jednak doprowadzić do jednolitości orzeczniczej w kilku ważnych kwestiach dzięki uchwałom podejmowanym przez Sąd Najwyższy. Rozstrzygnięto, że określenie w ofercie ceny brutto z uwzględnieniem nieprawidłowej stawki podatku od towarów i usług stanowi błąd w obliczeniu ceny, jeżeli brak jest ustawowych przesłanek wystąpienia omyłki. Zarzut odwołania od wyboru najkorzystniejszej oferty może obejmować także zaniechanie wykluczenia wykonawcy, który złożył ofertę wybraną przez zamawiającego lub zaniechanie odrzucenia oferty, która powinna podlegać odrzuceniu. Sąd Najwyższy uznał, że w przypadku złożenia oferty przez konsorcjum o prawidłowości wadium w formie gwarancji ubezpieczeniowej decyduje treść tej gwarancji. Jednolitości orzeczniczej może służyć powołanie jednego sądu właściwego w sprawach z zakresu zamówień publicznych w drugiej instancji. Pomocne byłoby również organizowanie merytorycznych szkoleń na najwyższym poziomie merytorycznym.