Prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę w świetle art. 67 ust. 1 Konstytucji RP

Streszczenie w języku polskim

Przedmiotem opracowania jest ustalenie treści prawa do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę w świetle art. 67 ust. 1 Konstytucji RP oraz określenie zakresu i formy zabezpieczenia społecznego z tego tytułu. Autor przedstawia i uzasadnia koncepcję ochrony socjalnej na wypadek powstania niezdolności do pracy z powodu choroby opartą na założeniu, że przysługuje ona wprawdzie w związku z prowadzoną aktywnością zawodową, ale nie zawsze musi się wiązać z utratą zarobków. Natomiast co do zakresu zabezpieczenia społecznego przyjęto, że może on obejmować (w aspekcie podmiotowym) nie tylko osoby podlegające ubezpieczeniom społecznym (powszechnym i rolników), lecz także służby mundurowe oraz sędziów i prokuratorów, jak również (w aspekcie przedmiotowym) świadczenia ze stosunku pracy (służbowego), tj. pracownicze wynagrodzenie chorobowe oraz wynagrodzenia (uposażenia) za czas niezdolności do pracy wskutek choroby przysługujące żołnierzom zawodowym, policjantom, sędziom czy prokuratorom. Ta ostatnia kwestia wiąże się ze sformułowaniem tezy, że realizacja prawa do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę nie odbywa się wyłącznie w formie ubezpieczeniowej, gdyż – ze względu na otwartą treść normy ujętej w art. 67 ust. 1 Konstytucji RP – dopuszczalne jest również stosowanie innych metod ochrony prawnej, w tym polegającej na finansowaniu świadczeń z tego obszaru ze środków własnych podmiotów zatrudniających. Rozważania zostały poprzedzone uwagami na temat pojęcia prawa do zabezpieczenia społecznego, w szczególności w odniesieniu do charakteru prawnego art. 67 Konstytucji RP oraz istoty tego prawa.