Prawo do naprawy jako przejaw sprawiedliwości konsumenckiej

Streszczenie w języku polskim

W ostatnich latach elektronika użytkowa notuje wzrost pośród dóbr konsumpcyjnych trwałego użytku, ale niestety odsetek naprawianych produktów spada, ponieważ naprawa pociąga za sobą relatywnie wyższe koszty ze względu na brak infrastruktury naprawczej. W przeprowadzonym badaniu skoncentrowano się na wolności i prawach konsumentów do samodzielnej naprawy wadliwego urządzenia zgodnie z instrukcją naprawy oraz do swobodnego wyboru usługodawcy bez podlegania uznaniu producenta. Podjęte badanie związane jest z potrzebą upodmiotowienia konsumentów poprzez powiązanie handlu pomiędzy producentami i pośrednikami a nabywcami, z jednoczesnym zapewnieniem zrównoważonego zużycia produktów poprzez ograniczanie ilości elektrośmieci, z konsekwencjami dla decydentów, naukowców i opinii publicznej wynikającymi z propozycji strategii zrównoważonego rozwoju gospodarczego. Badanie, w którym wzięło udział 112 respondentów, określa zakres i potrzebę prawa do naprawy, które niesie znaczne korzyści dla konsumentów, przy czym wielu respondentów wyraziło pragmatyczną, jednoznaczną perspektywę uznania prawa do naprawy. Dane statystyczne odzwierciedlają oryginalne odpowiedzi zebrane w postaci ankiet na próbie ogólnoindyjskiej w oparciu o metodę kwestionariusza ustrukturyzowanego. Potwierdza to poparcie dla swobodnego i sprawiedliwego handlu w zakresie priorytetowego traktowania ochrony konsumentów przy jednoczesnym zarysowaniu potrzeby przyjęcia odrębnego aktu prawnego dotyczącego „prawa do naprawy”. Celem artykułu jest próba identyfikacji rzeczywistości cyfrowej wraz z dojrzałością cyfrową do objęcia procesu decyzyjnego konsumenta. Ma ona na celu zapobieganie nieuczciwemu handlowi przy jednoczesnym promowaniu wolności handlu i proponowaniu odrębnej legislacji dotyczącej „prawa do naprawy”, tak aby decydenci mogli skutecznie łączyć przepisy dotyczące prawa do naprawy z uznaniem i przywróceniem ochrony konsumenta.