Uzasadnienie sektorowego modelu izb gospodarczych – perspektywa polska

Streszczenie w języku polskim

Autorzy w artykule koncepcyjnym podjęli temat sektorowego modelu izb gospodarczych (handlowych, przemysłowo-handlowych itp.). Propozycja uzupełnia obecną w literaturze taksonomię izb opartą o trzy główne modele: kontynentalny, anglosaski i mieszany. Analiza porównawcza izb gospodarczych na świecie wskazuje na ich dużą różnorodność, ale również na istotny wpływ uwarunkowań historycznych i społecznych na ich organizację, pozycję i efektywność. Ich ustrój należy więc projektować adekwatnie do potrzeb danego państwa, a nie przenosić wprost na grunt krajowy rozwiązań zagranicznych lub historycznych. Dzisiejsze polskie izby gospodarcze funkcjonują jako dobrowolne organizacje zrzeszające przedsiębiorców na szczeblu branżowym, ogólnopolskim, regionalnym, lokalnym i bilateralnym (jako izby polsko-zagraniczne). Rozwiązanie to nie zapewnia jednak efektywnej komunikacji między przedsiębiorcami a władzami publicznymi. W polskich opracowaniach proponuje się tworzenie izb gospodarczych w modelu kontynentalnym, który oparty jest na dziewiętnastowiecznym układzie regionalnym. Autorzy stawiają tezę, że w dobie globalnych powiązań gospodarczych ta koncepcja jest przestarzała. Potrzebną dziś koncentrację wiedzy i kompetencji może efektywniej zapewnić model sektorowy. Sektorowe izby gospodarcze umożliwiają specjalizację ekspercką odpowiednią do potrzeb przedsiębiorców i władz publicznych. Stanowią też skuteczną platformę decentralizacji administracji publicznej. Model ten jest oryginalną propozycją autorów w dyskusji o możliwej ewolucji izb gospodarczych w realiach polskich. Jego wdrożenie wymaga m.in. właściwego zdefiniowania zadań izb oraz włączenia przedsiębiorców w proces ich tworzenia. Dyskusja toczona na łamach prasy ogólnopolskiej oraz czasopism branżowych pokazuje, że dociekania te mają wartość nie tylko dla nauki, lecz także dla przedsiębiorców i osób odpowiedzialnych za proces legislacyjny. Dlatego celem podjętych badań było uzasadnienie wdrożenia modelu sektorowego w kontekście dotychczasowej polskiej praktyki i rosnącej roli wiedzy eksperckiej.