Umowa o pracę na czas określony oraz problem przyczynowości jej wypowiedzenia – stan obecny oraz tendencje zmian

Streszczenie w języku polskim

Umowa o pracę na czas określony jest obecnie traktowana przez rynek pracy jako tzw. elastyczna forma zatrudnienia, stanowiąca substytut umowy o pracę na czas nieokreślony. W tym kontekście pojawia się przede wszystkim problem determinantów jej szerokiego stosowania jako podstawy zatrudnienia oraz pozycji pracodawcy i pracownika w kwestii określenia rodzaju umowy o pracę, a zwłaszcza ich wpływu na ukształtowanie treści umowy na czas określony w zakresie dopuszczalności jej wypowiedzenia przed terminem, na który została zawarta. Słaba pozycja negocjacyjna pracownika powoduje, że pracodawca najczęściej narzuca mu ten rodzaj umowy o pracę, jej wieloletni okres oraz klauzulę umożliwiającą jej bezprzyczynowe wypowiedzenie przed terminem. Uwzględniając jeszcze brak obowiązku konsultacji związkowej zamiaru wypowiedzenia, powoduje to, że trwałość stosunku pracy zawartego na podstawie tego rodzaju umowy praktycznie nie różni się od trwałości stosunku pracy nawiązanego w oparciu o umowę o pracę na okres próbny. Na tle przedstawionej praktyki stosowania umowy na czas określony kontrowersje budzi negatywne stanowisko Trybunału Konstytucyjnego potwierdzające zgodność z Konstytucją RP przepisów Kodeksu pracy, ustanawiających zasadę bezprzyczynowego wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony.