Zielona infrastruktura na obszarach wiejskich jako instrument polityki ochrony środowiska UE

Streszczenie w języku polskim

Koncepcja zielonej infrastruktury wskazywana jest współcześnie jako kluczowe narzędzie włączenia aspektów ochrony bioróżnorodności w wymiarze terytorialnym do funkcjonowania innych sektorów gospodarki, w tym rolnictwa. W strategicznych dokumentach Unii Europejskiej dotyczących zielonej infrastruktury podkreśla się konieczność promowania tej koncepcji przez główne polityki UE, również przez politykę rolną. Celem artykułu jest wskazanie prawnych podstaw tworzenia i funkcjonowania zielonej infrastruktury w UE (w tym zwłaszcza na obszarach wiejskich) oraz narzędzi implementowania tej koncepcji do polityki rolnej, a następnie próba oceny, na ile wpływa ona na politykę europejską dotyczącą rolnictwa. Autorka podkreśla, że zielona infrastruktura wykazuje duży potencjał aplikacyjny w wymiarze teoretycznym oraz jako narzędzie polityki przestrzennej i środowiskowej. Pozwala bowiem na nowe ujęcie i postrzeganie roli terenów zielonych w gospodarce przestrzennej i polityce rozwoju regionalnego. Możliwości te zostały dostrzeżone w polityce UE. Można więc mówić o kształtującym się wpływie koncepcji zielonej infrastruktury na politykę europejską dotyczącą rolnictwa, lecz nie ma ona charakteru decydującego (nawet przy zawężeniu pola analizy tylko do determinant ekologicznych w wymiarze przestrzennym). Implementacja zielonej infrastruktury do polityki rolnej ma charakter pośredni – nie ma jeszcze wykształconych instrumentów prawnych ukierunkowanych bezpośrednio na ten cel. W tym zakresie autorka postuluje szersze włączenie tego zagadnienia.