Glosa krytyczna do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 11 września 2013 roku, sygn. akt III CZP 39/13

Streszczenie w języku polskim

Sąd Najwyższy uznał, iż akcjonariusze, których głosy z części posiadanych akcji zostały oddane przy wyborze członków rady nadzorczej, wybieranych w drodze głosowania oddzielnymi grupami, są pozbawieni prawa wykonywania głosu z pozostałych akcji w głosowaniu przy wyborze członków rady nadzorczej przez walne zgromadzenie. Takie ujęcie problemu przez Sąd Najwyższy budzi sprzeciw, podobnie jak argumentacja przedstawiona w uzasadnieniu glosowanej uchwały. W tym zakresie k.s.h., na mocy art. 411[3], daje akcjonariuszowi prawo do odmiennego głosowania z każdej posiadanej akcji, przy czym głosów tych nie muszą wykonywać nawet różne osoby. Powyższy przepis wprowadził regułę nieznaną dotychczas polskiemu porządkowi prawnemu, zgodnie z którą akcjonariusz może głosować odmiennie z każdej z posiadanych akcji. Jest to przeciwieństwo dotychczas obowiązującej zasady polegającej na tym, iż akcjonariusze głosowali akcjami, a nie akcje bez uwzględnienia osób.

Aktualny stan prawny pozwala zatem akcjonariuszowi na utworzenie lub udział w grupie w celu wyboru członków do rady nadzorczej, a także na udział w obsadzaniu pozostałych mandatów w drodze uchwały podejmowanej przez walne zgromadzenie. Wejście w życie art. 411[3] k.s.h. zmusiło do rewizji podglądów odnośnie do istoty regulacji zawartych w art. 385 k.s.h. Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że treść regulacji zawartych w art. 385 § 3–9 k.s.h. należy interpretować przez pryzmat wprowadzenia do k.s.h. instytucji tzw. split voting. Regulacja zawarta w art. 411[3] k.s.h. tworzy istotny wyłom w rozumieniu istoty regulacji zawartych w art. 385 k.s.h. jako unormowań, które uprzednio służyły tylko i wyłącznie ochronie praw mniejszości.