Ukryj
Pokaż wszystkie
Wyślij tekst przez e-mail 
Konkurencyjność wyborów w Turcji – przypadek partii prokurdyjskiej
Streszczenie w języku polskim
Turcja ma długą tradycję regularnych i konkurencyjnych wyborów oraz systemu wielopartyjnego, począwszy od 1946 roku. Jednak w ostatniej dekadzie, wraz z konsolidacją władzy przez Partię Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP) rosną obawy o demokratyczny charakter wyborów w tym państwie. W kolejnych elekcjach partia rządząca wykorzystuje szereg środków podważających konkurencyjność wyborów. Celem niniejszego artykułu jest analiza zagadnienia, w jakim stopniu tureckie wybory są uczciwe z punktu widzenia udziału w nich kandydatów reprezentujących mniejszości w tym kraju. Nacisk jest położony na prokurdyjską Ludową Partię Demokratyczną (HDP). W artykule zadane są następujące pytania: Czy prawo wyborcze i jego implementacja umożliwiają kandydatom HDP prowadzenie kampanii na równych zasadach z innymi ugrupowaniami, przede wszystkim partią rządzącą – w wyborach parlamentarnych, prezydenckich i lokalnych? Czy reformy polityczne poprawiają sytuację w tym kontekście? Jak obserwowane tendencje autorytarne w Turcji w tej dekadzie wpływają na możliwość równego udziału w wyborach kandydatów HDP? Jaki jest wpływ relacji między partią pro-kurdyjską a AKP na tę możliwość? Odpowiedź na te pytania pomoże zweryfikować następujące hipotezy – H1: Ograniczone możliwości kandydatów partii prokurdyjskiej równego konkurowania z kandydatami AKP są rezultatem rosnącej liczby nieprawidłowości wyborczych w tym państwie; H2: Rozwój tych nieprawidłowości następuje równolegle z pogłębianiem się tendencji autorytarnych w okresie rządów AKP – niekorzystnych dla pozycji mniejszości oraz z coraz bardziej negatywnym podejściem tureckiego rządu do prokurdyjskich sił politycznych.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDF (English)Bibliografia
Akarca A.T. (2015), Putting Turkey’s June and November 2015 Election Outcomes in Perspective, “Insight Turkey”, Vol. 17(4), 81–104.
Aslan-Akman C. (2012), The 2011 Parliamentary Elections in Turkey and Challenges Ahead for Democratic Reform Under a Dominant Party System, “Mediterranean Politics”, Vol. 17(1), 77–95. DOI: https://doi.org/10.1080/13629395.2012.655138.
Birch S. (2011), Electoral Malpractice, New York.
Çarkoğlu A., Aytac S.E. (2015), Haziran 2015 secimlerine giderken kamuoyu dinamikleri, İstanbul.
Çarkoğlu A., Yıldırım K. (2015), Election Storm in Turkey: What Do the Results of June and November 2015 Elections Tell Us, “Insight Turkey”, Vol. 17(4), 57–79.
Çoşkun V. (2015), HDP Torn Between Violence and Politics, “Insight Turkey”, Vol. 17(4), 47–55.
Darnolf S., Elklit J. (2012), Electoral Malpractice, “Democratization”, Vol. 19(6), 1168–1172. DOI: https://doi.org/10.1080/13510347.2012.708181.
Demirtaş S. (2019), Dismissal of Three Mayors Will Toughen Political Climate in Turkey, “Hurriyet Daily News”, 21 August, http://www.hurriyetdailynews.com/opinion/serkan-demirtas/dismissal-of-three-mayors-will-toughen-political-climate-in-turkey-145915 [access: 23.11.2020].
Enerji Bakanı Taner Yıldız: Trafoya kedi girdi. (2014), “Hürriyet”, 2 April, http://www.hurriyet.com.tr/enerji-bakani-taner-yildiz-trafoya-kedi-girdi-26128954 [access: 21.11.2020].
Esen B., Gümüşçü S. (2016), Rising Competitive Authoritarianism in Turkey, “Third World Quarterly”, Vol. 37(9), 1581–1606. DOI: https://doi.org/10.1080/01436597.2015.1135732.
Esen B., Gümüşçü S. (2017), A Small Yes for Presidentialism: The Turkish Constitutional Referendum of April 2017, “South European Society and Politics”, Vol. 22(3), 303–326. DOI: https://doi.org/10.1080/13608746.2017.1384341.
Ete H., Altunoğlu M., Dalay G. (2015), Turkey under the AK Party Rule: From Dominant Party Politics to Dominant Party System?, “Insight Turkey”, Vol. 17(4), 171–192.
Gilbert L., Mohseni P. (2011), Beyond Authoritarianism. The Conceptualization of Hybrid Regimes, “Studies in Comparative International Development”, Vol. 46, 270–297. DOI: https://doi.org/10.1007/s12116-011-9088-x.
Grigoriadis I.N. (2015), The Peoples’ Democratic Party (HDP) and the 2015 Elections, “Turkish Studies”, Vol. 17(1), 39–46. DOI: https://doi.org/10.1080/14683849.2015.1136086.
Gunter M.M. (2013), Turkish-Kurdish Peace Process, “Georgetown Journal of International Affairs”, Vol. 14(1), 101–111.
Kalaycıoğlu E. (2015), Turkish Popular Presidential Elections: Deepening Legitimacy Issues and Looming Regime Change, “South European Society and Politics”, Vol. 20(2), 157–199. DOI: https://doi.org/10.1080/13608746.2015.1046264.
Norris P. (2014), Why Electoral Integrity Matters, New York.
Norris P. (2015), Why Elections Fail, New York.
Norris P. (2017), Strengthening Electoral Integrity, New York.
Norris P., Grömping M. (2019), Electoral Integrity Worldwide. PEI 7.0, 21 May, https://www.electoralintegrityproject.com/the-year-in-elections-2017 [access: 23.11.2020].
Norris P., Martínez i Coma F., Nai A., Grömping M. (February 2015), The World’s Flawed and Failed Contests. The Year in Elections, 2014, The Electoral Integrity Project, https://research.hks.harvard.edu/publications [access: 23.11.2020].
Note from an interview with an expert, Koç University Istanbul, 15.05.2019.
Republic of Turkey. Early Parliamentary Elections, 1 November 2015, OSCE/ODIHR Limited Election Observation Mission. Final Report. (2016), Warsaw, 28 January, http://www.osce.org/odihr/elections/turkey/186031 [access: 20.11.2020].
Republic of Turkey. Early Presidential and Parliamentary Elections, 24 June 2018, OSCE/ODIHR Election Observation Mission, Final Report. (2018), Warsaw, 25 September, https://www.osce.org/odihr/elections/turkey/381448 [access: 20.11.2020].
Republic of Turkey. Parliamentary Elections, 12 June 2011, OSCE/ODIHR Election Assessment Mission Report. (2011), Warsaw, 31 October, http:/www.osce.org/odihr/84588?download=true [access: 20.11.2020].
Republic of Turkey. Parliamentary Elections, 7 June 2015, OSCE/ODIHR Limited Election Observation Mission Final Report. (2015), Warsaw, 18 August, http://www.osce.org/odihr/elections/turkey/177926?download=true [access: 20.11.2020].
Republic of Turkey. Presidential Election, 10 August 2014, OSCE/ODIHR Limited Election Observation Mission, Final Report. (2014), Warsaw, 18 November, http://www.osce.org/odihr/elections/turkey/119672 [access: 20.11.2020].
Sayarı S. (2012), Political Parties, [in:] The Routledge Handbook of Modern Turkey, eds. M. Heper, S. Sayarı, London–New York, 182–193.
Sayarı S. (2016), Back to a Predominant Party System: The November 2015 Snap Election in Turkey, “South European Society and Politics”, Vol. 21(2), 263–280. DOI: https://doi.org/10.1080/13608746.2016.1170254.
Schedler A. (2002), The Menu of Manipulation, “Journal of Democracy”, Vol. 13(2), 36–50. DOI: https://doi.org/10.1353/jod.2002.0031.
Schedler A. (2006), Electoral Authoritarianism: The Dynamics of Unfree Competition, London.
Schedler A. (2013), The Politics of Uncertainty: Sustaining and Subverting Electoral Authoritarianism, Oxford.
Simpser A. (2014), Why Governments and Parties Manipulate Elections: Theory, Practice, and Complications, New York.
Szymański A. (2015), Halk Tarafından Seçilen Cumhurbaşkanı ve „Başkanlık“ Sistemi – Türkiye Örneği, [in:] Kritik Kavşak. Parlamenter Sistem – Başkanlık Sistemi, ed. C. Akaş, İstanbul, 111–126.
Szymański A., Wódka J. (2017), Manipulation of Vote Choice – Impediment to Electoral Integrity in Turkey?, “Przegląd Politologiczny/Political Science Review”, Vol. 22(3), 103–115.
Taş H. (2015), Turkey – from Tutelary to Delegative Democracy, “Third World Quarterly”, Vol. 36(4), 776–791. DOI: https://doi.org/10.1080/01436597.2015.1024450.
Toros E., Birch S. (2019), Framing Electoral Impropriety: The Strategic Use of Allegations of Wrong-Doing in Election Campaigns, “British Journal of Middle Eastern Studies”, Vol. 47(5), 794–810. DOI: https://doi.org/10.1080/13530194.2019.1566694.
Turkish Elections. Presidential Elections. (August 2014), Rethink Institute, Washington DC.
Yeğen M. (2015), The Kurdish Peace Process in Turkey: Genesis, Evolution and Prospects, Working Paper 11, May, http://www.iai.it/sites/default/fies/gte_wp_11.pdf [access: 24.11.2020].
Yılmaz G. (2016), Europeanization or De-Europeanization? Media Freedom in Turkey (1999–2015), “South European Society and Politics”, Vol. 21(1), 147–161. DOI: https://doi.org/10.1080/13608746.2016.1148102.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/teka.2019.14.2.25-42
Data publikacji: 2021-08-03 11:03:51
Data złożenia artykułu: 2020-03-13 18:14:39
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2021 Adam Szymański
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.