Amata, Ancilla, Dewota, Elekta, Fides… – od wartości do imienia i od imienia do wartości. O specyficznej grupie imion zakonnych tworzonych od apelatywów

Streszczenie w języku polskim

Artykuł stanowi opis i analizę grupy imion zakonnych tzw. odapelatywnych, wyekscerpowanych ze spisów zakonnic z 63 domów zakonnych należących do 10 różnych zgromadzeń (uwzględniono tylko domy, w których praktykowana jest zmiana imienia przy wstąpieniu do zakonu). Przeanalizowane imiona (30 jednostek) zostały nadane między XVII a pierwszą połową XIX wieku. Omówione antroponimy świadczą o wyjątkowości i specyfice imiennictwa zakonnego, mimo iż jest ich znacznie mniej niż tych, które wybierane są ze zbioru istniejących antroponimów. Grupa opisanych w artykule imion potwierdza otwartość zbioru antroponimii zakonnej (kreacja nowych jednostek od apelatywów łacińskich pozwala na ciągłe poszerzanie onomastykonu zakonnego). Imiona te ściśle przynależą do grupy społecznej, w której powstały, można je określić jako właściwe nazewnictwu zakonnemu (i w większości nie wychodzą poza nią), jednocześnie odwzorowując system wartości, który należy określić jako specyficznie zakonny. Aksjologia życia zakonnego utrwalona w imionach odapelatywnych oscyluje głównie wokół wartości transcendentnych (uwzględniając chociażby obiekt, ku któremu kierowane są wartości i postawy), w mniejszym zakresie wartości humanistycznych.