Wyłanianie się komunikacji: argument z robotyki

Streszczenie w języku polskim

Niektóre „tradycyjne” kwestie związane z wyłanianiem się i rozwojem języka mogą być rozpatrywane w perspektywnie autonomicznych robotów, ich interakcji ze środowiskiem oraz ich zdolności komunikacyjnych opartych na systemie sygnałów, wyłaniającym się w toku ewolucji robotów. Głównym celem artykułu jest przedstawienie podstawowych, minimalnych zdolności niezbędnych do wyłonienia się komunikacji w grupie robotów. Na początku zarysowana została zmiana, jaka zaszła w podejściu do modelowania języka w kognitywistyce i w szczególności w kognitywistycznych badaniach nad sztuczną inteligencją. W dalszej części zaprezentowano przypuszczalne podstawowe mechanizmy poznawcze, w jakie powinien być wyposażony indywidualny robot, mianowicie: zdolność do rozróżniania sygnałów, do kojarzenia ich z konkretnymi sytuacjami oraz do naśladowania zachowań sygnalizacyjnych. Te podstawowe indywidualne zdolności mogą się rozwijać w ramach grupy współdziałających robotów osadzonych w zmieniającym się środowisku. By przećwiczyć te zdolności i je rozwinąć, roboty biorą udział w serii narzuconych przez eksperymentatora zadań („gier językowych”), takich jak: naśladowanie działań, negocjacje odniesienia, używanie sygnałów przy braku referenta tych sygnałów. Badania nad wyłanianiem się komunikacji w społecznościach naturalnych i sztucznych systemów mogą pomóc w identyfikacji etapów rozwoju zdolności komunikacyjnych.