Jan Maria Michał Kowalski (1871–1942) – lider Kościoła mariawitów w Polsce. Zarys problematyki

Andrzej Kansy

Streszczenie w języku polskim


W artykule przedstawiono działalność Jana Marii Michała Kowalskiego i dokonano oceny jego znaczenia jako przywódcy kościoła mariawitów w Polsce. Kowalski był głównym ideologiem kościoła i jego reformatorem. Zajmował się działalnością wydawniczą, zainicjował wydawanie prasy mariawickiej. Wydawał własne tłumaczenia na język polski Pisma Świętego oraz innych tekstów religijnych. Prowadził działalność dobroczynną. Zasługi Kowalskiego zostały przysłonięte przez sprawy kryminalne, między innymi przestępstwa seksualne wobec osób nieletnich. We wstępie zawarto wyjaśnienia metodyczne oraz zarys historyczny mariawityzmu jako oryginalnie polskiego wyznania, którego początek datuje się na 1906 r. W kolejnych częściach przedstawiono zarys biograficzny i działalność Kowalskiego, jego reformy oraz procesy sądowe. Stwierdzono m.in., że Kowalski odegrał najistotniejszą rolę w rozwoju mariawityzmu i miał największy wpływ na kształt prasy mariawickiej. Zasługi Kowalskiego polegają także na zwiększeniu roli języka polskiego w liturgii, w tekstach religijnych oraz w jego działalności pisarskiej i wydawniczej. Z drugiej strony w jego działaniach zaznaczył się autorytaryzm.


Słowa kluczowe


Mariawici, historia mariawityzmu w Polsce, Jan Maria Michał Kowalski

Pełny tekst:

PDF (English)

Bibliografia


-ta rocznica urodzin Najdroższego Brata naszego Arcybiskupa M. Michała w noc wigilijną, „Królestwo Boże na Ziemi” 1937, no. 1.

Akta Mariawickiej Gminy Wyznaniowej w Łodzi. Sygn. 39/282/2, Archiwum Państwowe w Łodzi.

Akta Sędziego Śledczego na powiat płocki w Płocku oskarżonego Arcybiskupa Mariawitów Jana Kowalskiego. Sygn. 1658, Archiwum Towarzystwa Naukowego Płockiego.

Encyklopedia katolicka. 2002. Vol. 9, Wyd. Nauk. Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin.

Ginter, W.S. 2006. Mariawici płoccy w czasie okupacji niemieckiej w latach 1939–1942, “Notatki Płockie”, no. 1, p. 36.

Górecki, A. 2011. Mariawici i mariawityzm – narodziny i pierwsze lata istnienia, Wyd. DiG, Warszawa.

Grelewski, S. 1935. Wyznania protestanckie i sekty religijne w Polsce współczesnej. Zarys stanu prawnego wyznań religijnych w Polsce, Diecezjalny Zakład Graficzno-Drukarski, Sandomierz.

Kansy, A. 2020. Funkcje prasy wyznaniowej. Studium na przykładzie mariawitów, Wyd. Nauk. Mazowieckiej Uczelni Publicznej, Płock.

Kansy, A. 2022. Prasa jako element budowania relacji z władzami – doświadczenia kościołów mariawickich, [in:] Relacje państwo-wspólnoty religijne we współczesnym świecie. Wybrane zagadnienia, M. Marczewska-Rytko, D. Maj (eds.), Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa.

Krawczak, T. 1993. Rewolucja 1905–1907 a życie społeczno-religijne. Ruch mariawitów, [in:] Społeczeństwo i polityka – dorastanie do demokracji. Kultura polityczna w Królestwie Polskim na początku XX wieku, A. Żarnowska, T. Wolsza (eds.), Wydawnictwo DiG, Warszawa.

Lista ujawnionych osób zamordowanych w Hartheim. Pozycja nr 514. Kowalski Jan. Instytut Pamięci Narodowej, https://ipn.gov.pl/pl/dla-mediow/komunikaty/9925,Lista-ujawnionych-osob-zamordowanych-w-Hartheim.html (access: 4.01.2024).

Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Międzywyznaniowe: statystyka i wykazy kościołów i związków religijnych w Polsce z zaznaczeniem ich podstaw prawnych 1928, 1930–1932, 1934–1935, 1936, 1937–1938. Sygn. 376, Archiwum Akt Nowych w Warszawie.

Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Sekty katolickie mariawici. Sygn. 1431, Archiwum Akt Nowych w Warszawie.

O wydaniu tymczasowych przepisów, dotyczących sekty mariawickiej, [in:] Zbiór Praw i Rozporządzeń byłego Cesarstwa Rosyjskiego wydany przez Rządzący Senat z 26 XII 1906 r. Nr 296. Część 1. Pozycja 2080, pp. 3971–3972.

Podgórski, R.A. 1998. Starokatolicki Kościół Mariawitów. Studium historyczno-socjologiczne, Zakład Wydawniczy Nomos, Kraków.

Rocznik Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej. 2022. Główny Urząd Statystyczny, Warszawa.

Russian State Historical Archive in St. Petersburg. Council of Ministers 1905–1917 (1905–1917). Fond 1276, Presidential Library in St. Petersburg.

Rybak, S. 2011. Mariawityzm. Dzieje i współczesność, Agencja Wydawnicza CB, Warszawa.

Sawicki, J. 1935. Stan prawny Kościoła Mariawitów, “Gazeta Administracji i Policji Państwowej”, no. 7, pp. 230–231.

Seweryniak, H. 2014. Święte Oficjum a mariawici, Płocki Instytut Wydawniczy, Płock.

Skwara, G. 1925. Mariawici. Szkic historyczny ruchu mariawickiego w Polsce, Płock.

Ukaz najwyższy o klasztorach rzymsko-katolickich w Królestwie Polskim i dodatkowe do tego ukazu przepisy, 1864, Warszawa.

Urząd Wojewódzki w Płocku. Sygn. 1995, Archiwum Państwowe w Płocku.

Warchoł, E. 1997. Starokatolicki Kościół Mariawitów w okresie II Rzeczypospolitej, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/k.2024.31.1.69-77
Data publikacji: 2024-11-20 16:07:26
Data złożenia artykułu: 2024-01-04 08:55:25


Statystyki


Widoczność abstraktów - 197
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF (English) - 48

Wskaźniki



Odwołania zewnętrzne

  • Brak odwołań zewnętrznych


Prawa autorskie (c) 2024 Andrzej Kansy

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.