Na styku marketingu wyborczego i miejskiego? W poszukiwaniu predyktora pozycji systemowej prezydentów największych polskich miast

Streszczenie w języku polskim

Głównym celem artykułu jest analiza zależności pomiędzy marketingiem, traktowanym jako istotny obszar współczesnej polityki miejskiej, a pozycją systemową prezydentów szesnastu największych polskich miast wyodrębnionych na podstawie kryterium potencjału demograficznego. Wykorzystanie kilku różnych, choć komplementarnych metod (m.in. analizy systemowej, analizy porównawczej oraz analizy zawartości zebranych dokumentów i materiałów) znajduje odzwierciedlenie nie tylko w przeprowadzonym postępowaniu badawczym, lecz także w przyjętej strukturze artykułu. W pierwszej kolejności omówiono usytuowanie prezydenta w systemie władzy samorządowej. Dalsze rozważania koncentrują się na roli i znaczeniu marketingu (zarówno electoral marketing, jak i city marketing) w polityce miejskiej. Zestawienie, z jednej strony – oficjalnych dokumentów strategicznych badanych miast, a z drugiej – rezultatów ostatniej samorządowej elekcji z 2014 r., implikuje pomiar pozycji systemowej prezydentów przeprowadzony na podstawie pięcioczynnikowego modelu analitycznego. Ostatnia część artykułu prezentuje uchwycone zależności, pozwalając na sformułowanie finalnych wniosków. W sytuacji gdy prezydent zwycięża we wszystkich kolejnych wyborach z lat 2002–2014 (co jest rezultatem jego silnej pozycji systemowej), miasto nie dysponuje oficjalną (przyjętą w formie uchwały rady) strategią marketingową. Koincydencja dwóch, pozornie rozbieżnych obszarów aktywności marketingowej (marketingu wyborczego i marketingu miejskiego) przynosi wymierne rezultaty. Wieczny prezydent staje się nie tylko głównym aktorem procesu lokalnej komunikacji marketingowej (obliczonej na rozwój miasta i kreowanie jego wizerunku), lecz także niejako naturalnym kandydatem w kolejnych wyborach samorządowych (uczestnikiem rywalizacji o władzę w mieście).