Wyślij tekst przez e-mail 
Retoryka i praktyka: polityka Indonezji wobec Zachodu
Streszczenie w języku polskim
Celem artykułu jest przedstawienie stosunku państwa indonezyjskiego do państw Zachodu w wymiarze retorycznym i praktycznym. W pracy podjęto próbę odpowiedzi na pytanie o to, jak postrzeganie Zachodu wpływało na politykę zagraniczną Indonezji wobec państw zachodnich. W tekście zweryfikowana zostanie hipoteza stanowiącą, że politykę tego państwa charakteryzuje dualność: wieloletnia krytyka Zachodu miała charakter przede wszystkim deklaratywny, a więc była retoryką, nie zaś praktyką. W artykule wykorzystano analizę treści do oceny retoryki, następnie porównano narrację z działaniami politycznymi. Artykuł podzielono na cztery części. Po wstępie omówiona została polityka Indonezji przed i po rozpoczęciu procesu demokratyzacji w 1998 roku. Pracę kończy podsumowanie. Przyjęcie długiej perspektywy czasowej pozwala ukazać zmiany zachodzące w polityce Indonezji – od państwa antyzachodniego po państwo prozachodnie w retoryce i praktyce.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Acharya, A. 2014. Indonesia Matters: Asia’s Emerging Democratic Power, World Scientific, Singapore.
Anderson, B. 1990. Indonesian Nationalism Today and in the Future, „Indonesia”, nr 67, s. 1–11.
Anderson, B. 1999. Language and Power–Exploring Political Cultures in Indonesia, Cornell University Press, Ithaca.
Anwar, D.F. 1994. Indonesia in ASEAN: Foreign Policy and Regionalism, Institute of Southeast Asian Studies, Singapore.
Anwar, D. F. 2009. A Journey of Change: Indonesia’s Foreign Policy, „Global Asia”, t. 4, nr 3, https://www.globalasia.org (dostęp: 30.09.2017).
Anwar, D.F. 2010. The impact of domestic and Asian regional changes on Indonesian foreign policy, „Southeast Asian Affairs”, nr 1, s. 126–141. DOI: https://doi.org/10.1355/SEAA10H.
Anwar, D.F. 2011. Foreign policy, Islam and democracy in Indonesia, „Journal of Indonesian Social Sciences and Humanities”, nr 3, s. 37–54.
Azra, A. 2006. Indonesia, Islam, and Democracy. Dynamics in a Global Context, Equinox Publishing, Jakarta.
Bayat, A. 2007. Islam and democracy. What is a real question, Amsterdam University Press, Amsterdam.
Chandra, A.C. i in. 2010. Hopes and Fears: Indonesia’s prospects in an ASEAN–EU Free Trade Agreement, International Institute for Sustainable Development, Winnipeg.
Connelly, A.L. 2015. Sovereignty and the Sea: President Joko Widodo’s Foreign Policy Challenges, „Contemporary Southeast Asia”, t. 37, nr 1, s. 1–28. DOI: https://doi.org/10.1355/cs37-1a.
Cook, M. 2004. Supporting Democratic Indonesia: British and European Option, Foreign Policy Centre, London.
Drakeley, S. 2005. The History of Indonesia, Greenwood Press, Westport–London.
Emmers, R. 2014. Indonesia’s role in ASEAN: A case of incomplete and sectorial leadership, „The Pacific Review”, t. 27, nr 4, s. 543–562. DOI: https://doi.org/10.1080/09512748.2014.924230.
Fic, V.M. 2005. Anatomy of Jakarta Coup: October 1, 1965, Abhinav Publications, New Delhi.
George, K.M. 2010. Picturing Islam: Art and Ethics in a Muslim Lifeworld, Blackwell Publishing, Oxford.
Grzywacz, A. 2014. Tożsamość narodowa i polityka zagraniczna Indonezji, Adam Marszałek, Toruń.
Grzywacz, A. 2019. Indonesia’s (Inter)national Role as a Muslim Democracy Model: Effectiveness and Conflict Between the Conception and Prescription Roles, „The Pacific Review”. DOI: 10.1080/09512748.2019.1585387.
Gwóźdź, D. 2015. Proces kształtowania się polityki zagranicznej Indonezji po 1998 roku, „Historia i Polityka”, t. 20, nr 13, s. 79–96. DOI: https://doi.org/10.12775/HiP.2015.005.
Hatta, M. 1961. Colonialism and the danger of war, „Asian Survey”, t. 9, nr 1, s. 10–14. DOI: https://doi.org/10.1525/as.1961.1.9.01p15003.
Hughes, J. 2010. Islamic Extremism and the War of Ideas. Lessons From Indonesia, Hoover Institution Press Publication, Stanford.
Indonesia’s diplomatic handbook. 2007. International Business Publications, Washington.
Karim, M.F. 2017. Role conflict and the limits of state identity: the case of Indonesia in democracy promotion, „The Pacific Review”, t. 30, nr 3, s. 385–404. DOI: https://doi.org/10.1080/09512748.2016.1249908.
Kay, L. 2005. Indonesian Public Perceptions of the U.S. and Their Implications for U.S. Foreign Policy, „Issues&Insight” t. 5, nr 4, s. 1–43.
Krishna, S. 2009. Globalization and Postcolonialism: Hegemony and Resistance in the Twenty-first Century, Rowman&Littlefield, Plymouth.
Leifer, M. 1983. Indonesia’s Foreign Policy, Allen&Unwin, London.
Morfit, M. 1981. Pancasila: the Indonesian State Ideology According to the New Order Government, „Asian Survey”, t. 21, nr 8, s. 838–851. DOI: https://doi.org/10.1525/as.1981.21.8.01p0298d.
Mortimer, R. 2006. Indonesian Communism Under Sukarno: Ideology and Politics, 1959–1965, Equinox Publishing, Singapore.
Mozingo, D. 2007. Chinese policy toward Indonesia 1949–1967, Equinox Publishing, Singapore.
Murphy, A. M. 2012. Democratization and Indonesian Foreign Policy: Implications for the United States, „Asia Policy”, t. 13, nr 1, s. 83–112. DOI: https://doi.org/10.1353/asp.2012.0011.
Reid, A. 1974. The Indonesian National Revolution 1945–1950, Longman, Melbourne.
Reid, A. 2012. Indonesia rising. The repositioning of Asia’s third giant, Routledge, London–New York.
Rüland, J. 2010. Deepening ASEAN cooperation through democratization? The Indonesian legislature and foreign policymaking, „International Relations of the Asia-Pacific”, t. 10, nr 2, s. 373–402. DOI: https://doi.org/10.1093/irap/lcp010.
Rüland, J. 2014. The limits of democratizing interest representation: ASEAN’s regional corporatism and normative challenges, „European Journal of International Relations”, t. 20, nr 1, s. 237–261.
Rüland, J. 2017. Democratizing Foreign-Policy Making in Indonesia and the Democratization of ASEAN: A Role Theory Analysis, „TRaNS: Trans–Regional and–National Studies of Southeast Asia”, t. 5, nr 1, s. 49–73. DOI: https://doi.org/10.1017/trn.2016.26.
Shekhar, V. 2018. Indonesia’s Foreign Policy and Grand Strategy in the 21st Century: Rise of an Indo-Pacific Power, Routledge, Oxon–New York.
Sukma, R. 1995. The Evolution of Indonesia's Foreign Policy: an Indonesian View, „Asian Survey”, t. 35, nr 3, s. 304–315. DOI: https://doi.org/10.1525/as.1995.35.3.01p0007l.
Sukma, R. 2003. Islam in Indonesian Foreign Policy. Domestic Weakness and Dilemma of Dual Identity, Routledge, London–New York.
Sukma, R. 2009. Indonesia-China Relations: The Politics of Reengagement, „Asian Survey”, t. 49, nr 4, s. 591–608. DOI: https://doi.org/10.1057/9780230622623_6.
Sukma, R. 2011. Indonesia Finds a New Voice, „Journal of Democracy”, t. 22, nr 4, s. 110–123. DOI: https://doi.org/10.1353/jod.2011.0057.
Suryadinata, L. 1996. Indonesia’s Foreign Policy Under Suharto: Aspiring to International Leadership, Times Academic Press, Singapore.
Vickers, A. 2005. A history of modern Indonesia, Cambridge University Press, Cambridge.
Weinstein, F.B. 2007. Indonesian Foreign Policy and the Dilemma of Dependence, Equinox Publishing, Jakarta.
Wie, T.K. 2002. The Soeharto Era and After: Stability, Development and Crisis 1966–2000, [w:] The Emergence of a National Economy, an Economic, History of Indonesia 1800–2000, H. W. Dick i in. (red.), University of Hawai’i Press, Honolulu.
Youngs, R., Pishchikova, K. 2013. A More Pluralist Approach to European Democracy Support, Carniegie Europe, Brussels.
Yudhoyono, S.B. 2008. Opening Speech by the President of the Republic of Indonesia H. E. Dr. Susilo Bambang Yudhoyono, „Speeches and Proceedings. Bali Democracy Forum”, Department of Foreign Affairs, Jakarta.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/k.2019.26.1.7-21
Data publikacji: 2019-06-30 21:43:59
Data złożenia artykułu: 2017-12-09 12:17:47
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2019 Anna Grzywacz
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.