Envoyer cet article par courriel O umieraniu ciała i obumieraniu ducha. „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” Mateusza Pakuły
Résumé
W opracowaniu skupiono się na problemie cielesności i duchowości w odniesieniu do debiutu prozatorskiego Mateusza Pakuły Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję. Autor artykułu przedstawia analizowany utwór na tle współczesnej tradycji funeralnej oraz dokonuje ustaleń gatunkowych, próbując ukazać specyfikę wypowiedzi literackiej Pakuły. Opisuje przedstawiony w dzienniku pogrzebowym dramat ojca i syna, wskazując z jednej strony na umieranie ciała (ojciec), z drugiej zaś na głęboki kryzys duchowy obu bohaterów (ojciec, syn). U ojca dotyczy on niemożności zniesienia własnego bólu i prośby o eutanazję, a u syna – wyboru, tj. przyspieszenia śmierci ojca bądź bierności, oraz towarzyszenia swojemu tacie w bolesnym i długim umieraniu.
Mots-clés
Texte intégral :
PDF (Język Polski)Références
Barańska, J. (2021). Mateusz Pakuła: Na naszych prawach kładzie się ciężkie łapsko religii [wywiad]. Pobrane z: https://kultura.onet.pl/wywiady-i-artykuly/mateusz-pakula-jak-nie-zabilem-swojego-ojca-i-jak-bardzo-tego-zaluje-wywiad/embxd73
Barnes, J. (2019). Wymiary życia. Warszawa: Świat Książki.
Bieńkowska, E. (2001). Co robić z przeszłością religii? Znak, (10), 41–47.
Dąbrowski, K. (1975). Trud istnienia. Warszawa: Wiedza Powszechna.
Gadacz, T. (2005). O umiejętności życia. Kraków: Znak.
Góra, S. (2021). Dziennik współumierania. O książce „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” Mateusza Pakuły. Pobrane z: https://kulturaliberalna.pl/2021/12/07/sylwia-gora-recenzja-mateusz-pakula-jak-nie-zabilem-swego-ojca
Grabowska, J., Chodorowska, A. (2018). „Dobra śmierć” na tle regulacji prawnych w Polsce. Studia Prawnoustrojowe, (42), 173–188. DOI: 10.31648/sp.5010
Iwasiów, I. (2013). Umarł mi. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne.
Jankowska, M. (2018). Psychologiczne aspekty postaw wobec śmierci. Wokół Dobra, Prawdy i Piękna, 36(4), 372–394.
Jung, C.G. (1995). Odpowiedź Hiobowi. Warszawa: Ethos.
Kierkegaard, S. (1995). Bojaźń i drżenie. Warszawa: Wydawnictwo Zysk i S-ka.
Kozielecki, J. (1977). Psychologiczna teoria decyzji. Warszawa: PWN.
Kozielecki, J. (1981). Psychologiczna teoria samowiedzy. Warszawa: PWN.
Kozielecki, J. (1996). Człowiek wielowymiarowy. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Kucharska, E. (2015). Opieka paliatywna jako alternatywa dla eutanazji. Na kanwie eutanazji dzieci. Sztuka Leczenia, (1–2), 37–48.
Marcinów, M. (2020). Bezmatek. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne.
Pakuła, M. (2011). Na końcu łańcucha. Kraków: Fundacja Splot.
Pakuła, M. (2016). Wieloryb. Kraków: Wydawnictwo Lokator.
Pakuła, M. (2021). Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję. Warszawa: Nisza.
Różewicz, T. (1999). Matka odchodzi. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie.
Szczygieł, M. (2018). Nie ma. Warszawa: Dowody na Istnienie.
Szot, W. (2022). [Recenzja] Mateusz Pakuła, „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję”. Pobrane z: https://zdaniemszota.pl/4401-recenzja-mateusz-pakula-jak-nie-zabilem-swojego-ojca-i-jak-bardzo-tego-zaluje
Tylikowska, A. (2000). Teoria dezintegracji pozytywnej Kazimierza Dąbrowskiego. Trud rozwoju ku tożsamości i osobowości. W: A. Gałdowa (red.), Tożsamość człowieka (s. 231–258). Kraków: Wydawnictwo UJ.
Ustawa (1997). Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (t.j. Dz.U. 2016, poz. 2138).
Wicha, M. (2017). Rzeczy, których nie wyrzuciłem. Kraków: Wydawnictwo Karakter.
Wygotski, L. (1980). Psychologia sztuki. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/en.2024.9.333-346
Date of publication: 2024-10-24 23:38:07
Date of submission: 2023-11-19 17:07:48
Statistiques
Indicateurs
Renvois
- Il n'y a présentement aucun renvoi.
Droit d'auteur (c) 2024, Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio N – Educatio Nova
Ce(tte) œuvre est mise à disposition selon les termes de la Licence Creative Commons Attribution 4.0 International.