Kulturowa symbolika kolorów na przykładzie koloru żółtego

Patrizio Maloggi

Streszczenie w języku polskim


Nazwy określające kolor są zupełnie inne w różnych językach, podobnie jak nasza psychologiczna interpretacja zmieniają się w odpowiedzi na odbite światło. Przechodząc od tej ogólnej panoramy do dokładniejszej analizy nazw kolorów, w niniejszym artykule zbadano konkretne i symboliczne znaczenie koloru żółtego w języku niemieckim na różnych etapach rozwoju tego języka: od średniowiecza po współczesność. Ponadto skupiono się na metaforycznych zastosowaniach koloru żółtego, które mają te same znaczenia w innych językach europejskich, a także specyficzne znaczenie charakteryzujące kulturę niemiecką. Różne znaczenia i wartości emocjonalne koloru żółtego są badane w korpusie z bazy danych Institut für Deutsche Sprache (Mannheim). Celem artykułu jest wykazanie, że kolor żółty charakteryzuje się międzykulturowymi i specyficznymi znaczeniami związanymi z kulturą niemiecką.

Słowa kluczowe


symboliczne znaczenie koloru żółtego; analiza nazw kolorów; wartości emocjonalne koloru żółtego

Pełny tekst:

PDF (Deutsch)

Bibliografia


Berlin, B., Kay, P. (1969). Basic Color Terms: Their Universality and Evolution. Berkeley – Los Angeles: University of California Press.

Burger, H. (2003). Phraseologie: Eine Einführung am Beispiel des Deutschen. Berlin: Schmidt.

COSMAS II. Genommen von: https://cosmas2.ids-mannheim.de/cosmas2-web [Zugang: 10.05.2020].

Dobrovol’skij, D., Piirainen, E. (1997). Symbole in Sprache und Kultur Studien zur Phraseologie aus kultursemiotischer Perspektive. Bochum: Bochum Brockmeyer.

Eckardt, G. (2017). Die griechisch-römische Antike: Von den vier Körpersäften zu den vier Temperamenten (von Hippokrates [4. Jh. vor Chr.] bis Galen [2. Jh. n. Chr.]). In: Persönlichkeits- und Differentielle Psychologie. Wiesbaden: Springer.

Goethe, J.W. von (1810). Zur Farbenlehre. Tübingen.

Grimm, J. und W. (1897). Deutsches Wörterbuch. Leipzig.

Grossmann, M. (1988). Colori e lessico studi sulla struttura semantica degli aggettivi di colore in catalano, castigliano, italiano, romeno, latino ed ungherese. Tübingen: G. Narr.

Heller, E. (1989). Wie Farben wirken. Farbpsychologie, Farbsymbolik, Kreative Farbgestaltung. Reinbek bei Hamburg: Rowohlt Taschenbuch.

Immoos, F. (2009). Farbe. Energie der Farbe. Genommen von: http://franz.immoos.eu/farbe.pdf [Zugang: 10.05.2020].

Jones, W.J. (2013). Historisches Lexikon deutscher Farbbezeichnungen. Berlin: Akademie-Verlag.

Leonardi, S. (2000). Il colore blu nel tedesco medievale. ata. blâo, atm. Blâ. Annali Sezione Germanica, n. 1, fascicolo X, 47–89.

Mausfeld, R. (2007). Zur Natur der Farbe. Die Organisationsweise von „Farbe“ im Wahrnehmungssystem. In: S. Glasauer, J. Steinbrenner (Hrsg.), Farben. Betrachtungen aus Philosophie und Neurowissenschaften. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.

Paul, H. (1992). Deutsches Wörterbuch. Tübingen: Verlag Imprint von de Gruyter.

Pfeifer, W. (Hrsg.). (1997). Etymologisches Wörterbuch des Deutschen. Berlin: Akademie-Verlag.

Wahrig. (2011). Deutsches Wörterbuch. Gütersloh: Wissenmedia Verlag.

Wanzeck, C. (2003). Zur Etymologie lexikalisierter Farbwortverbindungen. Untersuchungen anhand der Farben Rot, Gelb, Grün und Blau. Amsterdam – New York: Brill Rodopi.

Witting, W. (2014). Licht. Sehen. Gestalten. Lichttechnische und wahrnehmungspsychologische Grundlagen für Architekten und Lichtdesigner. Basel–Berlin–Boston: Birkhäuser.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/en.2020.5.473-486
Data publikacji: 2020-12-31 10:42:11
Data złożenia artykułu: 2019-11-15 20:21:48


Statystyki


Widoczność abstraktów - 804
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF (Deutsch) - 0

Wskaźniki



Odwołania zewnętrzne

  • Brak odwołań zewnętrznych


Prawa autorskie (c) 2020 Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio N – Educatio Nova

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.