Demokracja bezpośrednia we Francji i w Polsce. Analiza porównawcza

Streszczenie w języku polskim

Celem artykułu jest przeprowadzenie analizy porównawczej demokracji bezpośredniej we Francji i w Polsce. W procesie badawczym postawiono trzy pytania badawcze: 1) Jakie są tradycje demokracji bezpośredniej we Francji i w Polsce?; 2) Jakie rozwiązania charakterystyczne dla demokracji bezpośredniej zawarte są w konstytucjach Francji i Polski oraz w innych aktach prawnych tych państw?; 3) Jakie są praktyczne zastosowania narzędzi demokracji bezpośredniej na poziomie krajowym i lokalnym we Francji i Polsce?. W procesie badawczym dokonano analizy aktów prawnych stanowiących podstawę formalnoprawną demokracji bezpośredniej we Francji i w Polsce. Przeanalizowano dokumenty związane z praktyką demokracji bezpośredniej w tych krajach. Francja ma długą tradycję stosowania demokracji bezpośredniej. W porównaniu z Francją w Polsce istnieje krótka tradycja demokracji bezpośredniej. W konstytucjach obu państw przyjęto rozwiązanie w formie referendum ogólnokrajowego. Oprócz instytucji referendum ogólnokrajowego twórcy konstytucji we Francji i w Polsce wprowadzili instytucję referendum lokalnego. Konstytucja RP wskazuje także na inicjatywę ustawodawczą. W V Republice odbyło się dziesięć referendów ogólnokrajowych. Frekwencja w referendach na szczeblu krajowym wahała się od 30,19 do 82,63%. Średnia frekwencja w referendach wyniosła 65,82%. W głosowaniach przyjęto 8 rozwiązań, a 2 odrzucono. Po 1989 r. odbyło się w Polsce sześć referendów ogólnokrajowych. Frekwencja w referendach na szczeblu ogólnokrajowym wahała się od 7,8 do 58,85%. Średnia frekwencja w referendach wyniosła 35,87%. W głosowaniach przyjęto 2 rozwiązania, a 4 odrzucono.