Mediatization of the parliamentary election campaign. The case of national democracy in 1922

Abstract

National Democracy actively participated in the mediatization of the electoral campaign in 1922. The effects of the media mediation process in learning about the world, influencing the world view of individuals and social groups, and creating an image of social reality were measurable because they brought political success in the form of obtaining parliamentary and senatorial seats in the parliament of the first term. To characterise the components of the mediatization of political activities, a case study article was proposed, considering knowledge about National Democracy, its members participating in the process of disseminating knowledge about politics through the media, and about the techniques used to influence recipients. Attention was paid to the variety of directions of propaganda work, to the involvement of brochure and periodical publishers, to the variety of election forms that were intended to promote the national political program, and, above all, to the ways of obtaining votes from the electorate from particular social groups limited by age, gender or profession. The conclusions include the use of communication competences of National Democracy leaders and members. The leadership of the national formation used three types of narrative: factual, sensational, and humorous, stimulating the effect. 

Mediatyzacja parlamentarnej kampanii wyborczej. Przypadek narodowej demokracji w 1922 roku

Narodowa Demokracja czynnie uczestniczyła w mediatyzacji kampanii wyborczej w 1922 roku. Efekty procesu pośredniczenia mediów w poznawaniu świata, wpływaniu na światopogląd jednostek ludzkich i grup społecznych, kreowaniu obrazu rzeczywistości społecznej były wymierne, ponieważ przyniosły sukces polityczny w postaci uzyskania mandatów poselskich i senatorskich do parlamentu I kadencji. Dla scharakteryzowania składników mediatyzacji działań politycznych został przygotowany artykuł o cechach studium przypadku z uwzględnieniem wiedzy o Narodowej Demokracji, jej członkach, uczestniczących w procesie upowszechniania wiedzy o polityce za pośrednictwem mediów oraz o wykorzystanych technikach oddziaływania na odbiorców. Zwrócono uwagę na różnorodność kierunków pracy propagandowej, na zaangażowanie wydawnictw broszurowych i periodycznych, na rozmaitość druków wyborczych, które miały promować narodowy program polityczny, a przede wszystkim na sposoby pozyskiwania głosów elektoratu z poszczególnych grup społecznych limitowanych przez wiek, płeć czy wykonywany zawód. Wnioski obejmują kwestię wykorzystania kompetencji komunikacyjnych przywódców i członków Narodowej Demokracji. Kierownictwo formacji narodowej spożytkowało trzy rodzaje narracji: rzeczową, sensacyjną, humorystyczną, stymulując efekt jaskrawości komunikacyjnej.

Słowa kluczowe: mediatyzacja; Narodowa Demokracja; podmioty mediatyzacji; techniki komunikacyjne