Internet jako miejsce publiczne w rozumieniu prawa wykroczeń
Streszczenie w języku polskim
Internet, wbrew pojawiającym się w orzecznictwie i doktrynie poglądom, nie jest miejscem publicznym. Nadaje się natomiast do popełnienia czynu "publicznie", o ile dostęp do danej strony nie jest limitowany. Internet nie jest bowiem "miejscem" w rozumieniu prawa karnego, albowiem nie da się "w nim" (a jedynie "przy jego użyciu") działać lub zaniechać działania, w nim także nie może nastąpić skutek (np. w postaci zgorszenia). Wcześniejszym problemem była analiza, czy "miejscem publicznym" jest "przestrzeń, w której rozchodzą się fale radiowe". Podobnie jak one, Internet sięga tak do miejsc publicznych, jak i prywatnych, serwery natomiast znajdują się w miejscach prywatnych. Koniecznym jest zmiana ustawy karnej poprzez dodanie - jako alternatywnego lub koniunktywnego - znamienia działania "publicznie", albo też dopisania (jako wyjaśnienia pojęcia ustawowego lub przy odpowiednich przepisach szczegółowych) znamienia działania "za pomocą Internetu".
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Bafia J., Egierska D., Śmietanka I., Kodeks wykroczeń, Warszawa 1980.
Bojarski M., W. Radecki, Kodeks wykroczeń. Komentarz, Legalis 2018.
Czyżak M., Kilka uwag o odpowiedzialności wykroczeniowej za nieobyczajne zachowanie się w eterze, „Przegląd Sejmowy”, 2011/7-8/100-106.
Daniluk P., Kodeks wykroczeń. Komentarz, Warszawa 2016.
Krajewski R., Karnoprawna ochrona języka polskiego, Iusnovum 2013 Nr 4.
Kulczycki M., Zduńczyk J., Kodeks wykroczeń. Popularny komentarz, Warszawa 1974.
Levine J., Internet, Warszawa 2000.
Marek A., Prawo karne, Toruń 2010.
Postanowienie Sądu Najwyższego z dn. 17 kwietnia 2018 r., sygn. akt IV KK 296/17.
Postanowienie Sądu Okręgowego w Łodzi z dn. 7 września 2016 r., sygn. akt V Kz 644/16.
Rozporządzenie Rady Ministrów z dn. 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz.U. z 2016 r. poz. 283).
Szwacha J., Pojęcie działania „publicznie” i działania „w miejscu publicznym”, „Państwo i Prawo” 1972, nr 9.
Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dn. 20 września 1983 r., sygn. akt VI KZP 26/73.
Ustawa z dn. 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz.U. z 2018 r. poz. 618) Ustawa z dn. 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. z 2017 r. poz. 2204).
Ustawa z dn. 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2018 r. poz. 475).
Ustawa z dn. 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1904).
Ustawa z dn. 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz.U. z 2011 r. Nr 43 poz. 224).
Warylewski J., Nie szczypać w mieście! (zagadkowe niekiedy) wykroczenia przeciw obyczajności publicznej, „Gazeta Sądowa” 2000, nr 11.
Wyrok Sadu Najwyższego z dn. 9 listopada 1971 r., sygn. akt V KRN 219/71.
Wyrok Sądu Najwyższego z dn. 26 marca 1973 r., sygn. akt Rw 279/73.
Wyrok Sądu Najwyższego z dn. 7 listopada 2014 r., sygn. akt V KK 231/14.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dn. 12 lutego 2015 r., sygn. akt SK 70/13.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dn. 28 października 2009 r., sygn. akt K 32/08.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 września 2015 r., sygn. akt K 28/13.
Zalecenie Komitetu Ministrów dla państw członkowskich w sprawie nowego pojęcia mediów, przyjęte przez Komitet Ministrów w dn. 21 września 2011 r. na 1121. posiedzeniu Komitetu Delegatów Ministrów CM/Rec (2017).
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/szn.2019.22.41.57-68
Data publikacji: 2019-07-11 08:57:20
Data złożenia artykułu: 2018-09-14 22:23:13
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2019 Marcin Dorochowicz
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.