Zmiana polityka władz Uzbekistanu względem hodowli bawełny jako następstwo nieposłuszeństwa obywatelskiego

Streszczenie w języku polskim

Artykuł pochyla się nad kwestią nieposłuszeństwa obywatelskiego w Uzbekistanie. Jako główne źródło powstawania zachowań nieposłuszeństwa obywatelskiego autor przyjął kwestię ekonomiczne, a w szczególności przepisy hamujące możliwość swobodnej sprzedaży bawełny, która prawie dla połowy społeczeństwa Uzbekistanu stanowi główne źródło dochodów. Autor przedstawia sytuację hodowców bawełny od 1991 roku aż do 2020 roku. Odwołanie do okresu panowania dynastii Romanowych i okresu władzy radzieckiej ma na celu pokazanie, kiedy problem bawełny zaczął się tworzyć. W artykule autor przedstawia działania pierwszego prezydenta Republiki Uzbekistanu Islama Karimowa i jego następcy Szawkata Mirzijojewa w kwestii podejścia do sektora hodowli bawełny. Rozdzielenie trzydziestu lat niepodległości miało na celu przestawienie długości procesu formowania się nieposłuszeństwa obywatelskiego względem ustawy ograniczającej wolnorynkowy handel bawełną i ukazanie odmiennych podejść obu prezydentów do żądań społecznych. W artykule autor przytacza wpływ krajów hemisfery zachodniej i Kazachstanu na zmiany zachodzące w uzbeckim sektorze bawełnianym. Podkreślając znaczenie inwestycji szwajcarskich w uzbeckie włókiennictwo i znaczenie kazachskiego rynku w czasach prześladowania rolników wykazujących własną inicjatywę biznesową. W podsumowaniu autor ocenia skuteczność nieposłuszeństwa obywatelskiego i dokonuje prognozy na temat możliwości rozwoju społeczeństwa obywatelskiego i organizacji społecznych w Republice Uzbekistanu. Przedstawiony tekst ma na celu pokazanie jak negatywny wpływ na kondycję ekonomiczną i społeczną miało utrzymanie monokultury bawełny w Uzbekistanie jako dziedzictwa postradzieckiego.