Wpływ turystyki na wybrane właściwości gleb na ścieżce dydaktycznej Bukowa Góra (Roztoczański Park Narodowy, Wschodnia Polska)

Streszczenie w języku polskim

Celem przeprowadzonych badań jest analiza zmian zachodzących w glebie w wyniku pieszego ruchu turystycznego w obrębie ścieżki dydaktycznej na Bukową Górę w Roztoczańskim Parku Narodowym (RPN). Rezerwat leśny Bukowa Góra położony jest na południe od miasta Zwierzyniec (Roztocze Środkowe, Polska E). Ze względu na dużą atrakcyjność przyrodniczą i krajobrazową już w 1934 roku utworzono tu rezerwat, którego powierzchnia nie przekraczała 8 ha. Celem ochrony jest zachowanie pięknych drzewostanów jodłowych i jodłowo-bukowych, wchodzących w skład zespołów wyżynnego boru jodłowego i buczyny karpackiej oraz zabezpieczenie rzadkich przedstawicieli fauny i flory. W wyniku udeptywania zmianom ulegają niektóre cechy morfologiczne powierzchniowych poziomów genetycznych. Dotyczy to przede wszystkim poziomu organicznego O, którego brak w profilach na ścieżce, a także poziomu próchnicznego A, nadbudowanego deluwiami w profilach zlokalizowanych w dolnych partiach ścieżki. Ponadto w glebach poddanych presji turystycznej zmniejsza się na ogół wilgotność aktualna, kapilarna pojemność wodna i maksymalna pojemność wodna, natomiast wzrasta gęstość objętościowa w porównaniu z glebami kontrolnymi poza ścieżką. Zależność ta jest najbardziej widoczna na głębokości 0–5 cm. Dodatkowo gleby występujące na ścieżce cechują się wyższymi wartościami pH oraz niższymi wartościami kwasowości hydrolitycznej i pojemności sorpcyjnej.