Dialog wychowawczy – szanse i zagrożenia

Krystyna Skurjat

Streszczenie w języku polskim


Celem artykułu jest uzasadnienie poglądu, że kompetencje komunikacyjne są najważniejszym elementem procesu wychowania oraz że opanowanie zasad trudnej sztuki komunikacji otwartej (zarówno w formie komunikacji bezpośredniej, jak i pośredniej) jest warunkiem skutecznego porozumienia. Aby zbudować prawidłowe relacje międzyludzkie, należy realizować dobry typ dialogu: treść, język i klimat rozmowy powinny sprzyjać szczerości, uważności i taktownemu mówieniu prawdy. Dobra rozmowa bezwzględnie wymaga wyrugowania nawykowego, automatycznego przyjmowania postawy obronnej. Powinna budować poczucie subiektywnej bliskości i bezpieczeństwa.

Słowa kluczowe


dialog; komunikacja interpersonalna; socjalizacja; skuteczne komunikowanie

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Bauman Z., Prawodawcy i tłumacze, tłum. A. Ceynowa, J. Giebułtowski, Instytut Filozofii i Socjologii PAN, Warszawa 1966.

Bauman Z., Tożsamość. Rozmowy z Benedetto Vecchim, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2007.

Constantine L. L., Family paradigms: the practice of theory in family therapy, New York 1986.

Goffman E., Rytuał interakcyjny, PWN, Warszawa 2006.

Kawula W., Wsparcie społeczne – kluczowy wymiar pedagogiki społecznej, „Problemy Opiekuńczo – Wychowawcze” 1996, nr 1.

Kowalski S., Podejście systemowe w badaniu środowisk wychowawczych, [w:] Doskonalenie funkcjonowania systemu wychowawczego w środowisku, „Studia Pedagogiczne”, t. XLVII, Ossolineum, Wrocław 1984.

Kulpa A., Poziom poczucia bezpieczeństwa u młodzieży z zaburzeniami zachowania, [w:] Wychowanie – aktualne problemy i zagrożenia, red. B. Piątkowska, Wałbrzych 2006.

„Kultura i Wartości” 2013, nr 1(5), Instytut Filozofii UMCS Lublin, http://kulturaiwartosci.umcs.lublin.pl.

Laswell H. D., The Structure and Function of Communication in Society, [w:] The Communication of Ideas, red. E. Bryson New York 1948.

Lipiec J., Koło etyczne, Wydawnictwo FALL, Kraków 2005.

Mizińska J., Sztuka prowadzenia sporów. Aksjologiczne przesłanki dialogu, Wydawnictwo UMCS, Lublin 1993.

Nęcki Z., Komunikacja międzyludzka, Antykwa, Kraków 2000.

Nęcki Z., Komunikacja międzykulturowa. Zbliżenia i impresje, red. A. Kapciak, L. Korporowicz, A. Tyszka, Instytut Kultury, Warszawa 1995.

Nichols M., Zatracona sztuka słuchania, Wydawnictwo HELION, Gliwice 2008.

Olszak-Baran K., Zasady prawidłowej komunikacji rodziców z dzieckiem w opiece i wychowaniu, [w:] Kultura pedagogiczna współczesnej rodziny, red. J. Cichla, J. Herberger, B. Skwarek, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Głogowie, Głogów 2010.

Radlińska H., Egzamin z pedagogiki społecznej, Ossolineum, Warszawa 1961.

Radlińska H., Pedagogika społeczna, PWN, Warszawa 1961.

Tarnowski J., Pedagogika dialogu, [w:] Edukacja alternatywna – dylematy teorii praktyki, red. B. Śliwerski, Impuls, Kraków 1992.

Wieczorek K., W stronę definicji spotkania (Kilka uwag o zakresie i treści pojęcia), „Studia Filozoficzne” 1989, nr 10 (287).

Zięba R., O tożsamości nauk o bezpieczeństwie, „Zeszyty Naukowe AON” 2012, nr 1(86).

Zuber M., Wybrane teorie komunikowania masowego, [w:] Studia z teorii komunikowania masowego, red. B. Dorobek-Ostrowska, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1999.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/kw.2014.11.127
Data publikacji: 2015-04-20 21:47:34
Data złożenia artykułu: 2015-04-20 17:28:32


Statystyki


Widoczność abstraktów - 984
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF - 0

Wskaźniki



Odwołania zewnętrzne

  • Brak odwołań zewnętrznych


Prawa autorskie (c) 2015 Krystyna Skurjat

##submission.licenseURL##: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/deed.pl