Filozofia jako rewidowanie: jak niemiecki idealizm nabrał wymiaru historycznego w myśli odosobnionego filozofa amerykańskiego

Streszczenie w języku polskim

John William Miller, stosunkowo mało znany dwudziestowieczny filozof amerykański, korzysta w swych pracach z Kantowskiego idealizmu, przekształcając go w historyczną i nakierowaną lingwistycznie filozofię działania symbolicznego. Stawiam tezę, że system Millera powinno się odczytywać jako myślenie osadzone w detranscendentalizującym projekcie filozoficznej nowoczesności, jak też w zainteresowaniu niemieckim idealizmem, które charakteryzuje wczesną filozofię amerykańską. Metodologię Millera łączę z metakrytyczną oceną pracy Kanta, która sięga aż pierwszej Krytyki. W podejściu Millera znajduję również troskę o ludzkie działanie i sprawczość, typowe dla tradycji pragmatycznej. Uzasadniam tezę, że Miller rewiduje projekt Kanta – a w szczególności pojęcie idei regulatywnych – za pomocą własnego “pośredniego świata obiektów działających”. Sądzę, że Millerowski świat pośredni ukazuje, że kategorie kognitywne, łącznie z Kantowskimi formami intuicji, są usytuowane w kontekście historycznym i językowym. Miller pokazuje w ten sposób, jak powinna wyglądać prawdziwie krytyczna filozofia, omijając powracające w filozofii współczesnej problemy fallibilizmu i skończoności. Miller sądzi, że filozofia to całkowicie historyczna i ciągłe dzieło rewidowania. Wskazuje również, że należałoby powrócić do filozofii, by przezwyciężyć problemy, które określają inne działania człowieka. System Millera przekonująco ukazuje tak historyczność filozofii krytycznej, jak i praktyczne zastosowania skutecznej metodologii filozoficznej do rozwiązywania problemów współczesnych.