Wyślij tekst przez e-mail Pragmatyczne wartości brutalnego dyskursu w komediach Moliera
Streszczenie w języku polskim
Komedie Moliera opierają się zasadniczo na konflikcie skonkretyzowanym dyskursywnie poprzez agresywny język używany przez obie strony do różnych celów. Zwykle dotyczą sporu między dwiema jednostkami lub dwoma rywalizującymi ze sobą klanami, które kwestionują kontrowersyjne interesy. U podstaw tego gatunku komedii leży kwestia władzy i jej dystrybucji w ramach wypowiedzi dyskursywnych. Zawsze jest to kwestia osoby trzeciej (autorytarnego ojca, romantycznego rywala lub zazdrosnego męża), posiadającej prawowitą władzę, która zagraża projektowi miłosnemu dwóch młodych osób. Strategie dyskursywne potępiające agresję są na ogół uaktywniane w celu obejścia normy społecznej, która jest zbyt silna, by nie być szanowana. Podstawowym celem jest jednak funkcja oczyszczająca komedii – modele, których nie należy naśladować, trzeba wyśmiać. Komedia, w której pojawiają się konfliktowe sytuacje, jest zasadniczo oczyszczająca, ponieważ pomaga słabym bohaterom dać upust urazom wobec silniejszych postaci. Służy także kwestionowaniu równowagi sił i częściowej rewizji relacji nawiązanych między postaciami motywowanymi przeciwstawnymi aspiracjami.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDF (Français (France))Bibliografia
Barthes, R. (2002). Ecrits sur le théâtre. Paris : Editions du Seuil.
Bousfield, D. (2008). Impoliteness in Interaction. Amsterdam–Philadelphia: John Benjamins Publishing Company, DOI: https://doi.org/10.1075/pbns.167.
Brown, P., Levinson, S.C. (1987). Politeness: Some Universals in Language Usage. Cambridge: Cambridge University Press, DOI: https://doi.org/10.1017/CBO9780511813085.
Culpeper, J. (1996). Towards an Anatomy of Impoliteness. Journal of Pragmatics, vol. 25, no. 3, 349–367, DOI: https://doi.org/10.1016/0378-2166(95)00014-3.
Culpeper, J. (2005). Impoliteness and Entertainment in the Television Quiz Show: “The Weakest Link”. Journal of Politeness Research, vol. 1, no. 1, 35–72, DOI: https://doi.org/10.1515/jplr.2005.1.1.35.
Culpeper, J. (2011). Impoliteness: Using Language to Cause Offence. Cambridge: Cambridge University Press, DOI: https://doi.org/10.1017/CBO9780511975752.
Encyclopédique. (1980). Le Petit Larousse encyclopédique. Paris: Librairie Larousse.
Lachenicht, L.G. (1980). Aggravating Language: A Study of Abusive and Insulting Language. International Journal of Human Communication, vol. 13, no. 4, 607–688, DOI: https://doi.org/10.1080/08351818009370513.
Mauron, Ch. (1962). Des métaphores obsédantes au mythe personnel. Introduction à la psychocritique, Paris : Librairie José Corti.
Nagel, T. (2002). The View from Nowhere. Oxford: Oxford University Press.
Poquelin, J.-B. (Molière). (2010). Œuvres complètes. T. 1–2. Paris : La Pléiade.
Sartre, J.-P. (2011). Qu’est-ce que la littérature ? Paris : Gallimard.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/en.2022.7.159-175
Data publikacji: 2022-12-28 15:44:03
Data złożenia artykułu: 2021-07-15 11:40:23
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2022 Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio N – Educatio Nova
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.