Wyślij tekst przez e-mail 
Czy sprawiedliwość może być niesprawiedliwa? Feministyczna krytyka kanonu myśli politycznej
Streszczenie w języku polskim
Celem podjętych rozważań było ukazanie dwóch sytuacji, w których zastosowanie konkretnej koncepcji sprawiedliwości jawi się jako niesprawiedliwość. Pierwszy przypadek odnosi się do feministycznej interpretacji filozofii sprawiedliwości Arystotelesa, a ściślej do „odpowiedzialności” Stagiryty za wykluczenie kobiet ze sfery publicznej. Odnosi się on także ogólnie do feministycznej krytyki kanonu myśli politycznej. Drugi casus obejmuje obszar relacji międzyludzkich, zwłaszcza między rodzicami a dziećmi.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDF (Deutsch)Bibliografia
Arystoteles, Etyka nikomachejska, Warszawa 1982.
Arystoteles, Polityka wraz z dodaniem Pseudo-Arystotelesowskiej Ekonomiki, Warszawa 1964.
Banaszyk T., Studia z Arystotelesowskiej teorii społeczno-politycznej, Katowice 1985.
Faber A., Mazlish E., Rodzeństwo bez rywalizacji, Poznań 2013.
Ginott H.G., Między rodzicami a dziećmi, Poznań 1998.
Juul J., Rodzic jako przywódca stada, Podkowa Leśna 2017.
Kant I., Uzasadnienie metafizyki moralności, Warszawa 1984.
Mansbridge J.J., Moller Okin S., Feminizm, [in:] Przewodnik po współczesnej filozofii politycznej, red. R.E. Goodin, F. Pettit, Warszawa 2002.
Okin S., Justice, Gender and the Family, New York 1989.
Pateman C., The Disorder of Women, Stanford 1989.
Perelman Ch., O sprawiedliwości, Warszawa 1959.
Rousseau J.J., Umowa społeczna, Warszawa 1966.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/g.2019.66.1.67-77
Data publikacji: 2019-07-17 08:29:24
Data złożenia artykułu: 2018-04-23 10:50:11
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2019 Anna Citkowska-Kimla
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.