Kompetencje ortograficzne uczniów klasy trzeciej szkoły podstawowej – uwarunkowania, stan aktualny, ćwiczenia usprawniające

Teresa Piątek

Streszczenie w języku polskim


Kompetencje ortograficzne uczniów uczęszczających do klas I–III szkoły podstawowej są związane z umiejętnościami i nawykami bezbłędnego pisania słów i zdań, wytworzeniem nawyku sprawdzania każdego stworzonego przez siebie tekstu, znajomością zasad ortografii jak również z wyczuleniem na błędy ortograficzne i świadomością tego, jak ważne jest właściwe zapisywanie wyrazów i zdań. Na połączenie umiejętności poprawnego pisania z umiejętnością czytania ma wpływ wiele przyczyn psychoruchowych, leksykalno-pojęciowych i emocjonalno-motywacyjnych. Badania nad poprawnym pisaniem uczniów klas początkowych szkoły podstawowej, a także uczniów gimnazjum i liceum wskazują, że poziom kompetencji ortograficznych obniża się z każdym rokiem. Stąd też bardzo istotne jest znalezienie przyczyn pogarszającej się umiejętności poprawnego pisania wśród uczniów oraz zastanowienie się nad efektywnością nauczania w tym obszarze.

Słowa kluczowe


kompetencje ortograficzne dzieci; ćwiczenia usprawniające; nauka pisania

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Awramiuk E. (2006). Lingwistyczne podstawy początkowej nauki czytania i pisania po polsku. Trans Humana, Białystok.

Awramiuk E. (2012). Trudności w nauce czytania i pisania z perspektywy lingwistycznej. W: I. Pietras (red.). Trudności w czytaniu i pisaniu – rozważania teoretyczne i praktyczne. Delfin SA, Warszawa.

Brzezińska A. (1987). Gotowość do czytania i pisania i jej rozwój w wieku przedszkolnym. W: A. Brzezińska (red.). Czytanie i pisanie – nowy język dziecka. WSiP, Warszawa.

Cieszyńska-Rożek J. (2013). Metoda Krakowska wobec zaburzeń rozwoju dzieci. Wydawnictwo Stage Systems-Jędrzej Cieszyński, Kraków.

Czelakowska D. (2009). Metodyka edukacji polonistycznej dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Impuls, Kraków.

Czerepaniak-Walczak M. (1995). Między dostosowaniem a zmianą. Elementy emancypacyjnej teorii edukacji. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin.

Dobrowolska-Bogusławska H. (1991). Metody nauki czytania w krajach anglojęzycznych. WSiP, Warszawa.

Dyka F. (2004). Nauczanie programowane ortografii w edukacji wczesnoszkolnej. Fosze, Rzeszów.

Dyl B. (2003). Jak przez wiersze ortografia szybko nam do głowy trafia. Impuls, Kraków.

Furmaga L. (2008). Ortofrajda. Teoria nauczania i zabawy. Malowane dyktanda. Egmont Polska, Warszawa.

Gawdzik W. (1990). Ortografia i gramatyka na wesoło. Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa.

Hanisz J. (1999). Program wczesnoszkolnej zintegrowanej edukacji XXI wieku (klasy 1–3). WSiP, Warszawa.

Hanisz J. (2009). Wesoła szkoła i przyjaciele. Program edukacji wczesnoszkolnej w klasach 1–3 szkoły podstawowej. WSiP, Warszawa.

Jedut A., Pleskot A. (1991). Nauczanie ortografii w klasach I–III. Poradnik dla nauczyciela. WSiP, Warszawa.

Jurek A. (2008). Kształcenie umiejętności ortograficznych uczniów z dysleksją. Harmonia Universalis, Gdańsk.

Jurek A. (2012). Metody nauki czytania i pisania z perspektywy trudności uczniów. Harmonia Universalis, Gdańsk.

Klus-Stańska D., Nowicka M. (2005). Sensy i bezsensy edukacji wczesnoszkolnej. WSiP, Warszawa.

Pawłowska R. (2009). Czytam i rozumiem…Lingwistyczna teoria nauki czytania. Wydawnictwo Pedagogiczne ZNP, Kielce.

Pęczkowski R. (2010). Funkcjonowanie klas łączonych w polskim systemie edukacji. Wydawnictwo UR, Rzeszów.

Pietras I. (2012). Rozwój umiejętności pisania – przegląd badań. W: I. Pietras (red.). Trudności w czytaniu i pisaniu – rozważania teoretyczne i praktyczne. Delfin SA, Warszawa.

Polański E., Dereń E., Rychlik A. (2011). Ortografia i interpunkcja w nauczaniu szkolnym i samokształceniu. Wydawnictwo Petrus, Kraków.

Skibska J. (2012). Mnemotechniki jako czynnik optymalizujący nabywanie przez dzieci umiejętności czytania i pisania. Impuls, Kraków.

Skrzetuska E. (2005). Przyswajanie pisma przez uczniów ze słabym widzeniem w klasach 1–3. Wydawnictwo UMCS, Lublin.

Skrzypiec W. (1992). Ćwiczenia gramatyczno-ortograficzne i stylistyczne w klasach 1–3. WSiP, Warszawa.

Żylińska M. (2013). Neurodydaktyka. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi. Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń.

Żytko M. (2006). Pisanie – żywy język dziecka. Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.

Rozporządzenie MEN z dnia 23 grudnia 2008 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dziennik Ustaw z dnia 15 stycznia 2009r., Nr 4, poz. 17) załącznik 2.

http:// www.trzecioklasista.edu.pl (dostęp: 02.11.2013).




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2015.34.2.194
Data publikacji: 2015-09-25 09:11:56
Data złożenia artykułu: 2015-09-03 10:57:50


Statystyki


Widoczność abstraktów - 2173
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF - 898

Wskaźniki





Prawa autorskie (c) 2015 Teresa Piątek

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.