O potrzebie zmian w formacji profesjonalnej nauczycieli

Andrzej de Tchorzewski

Streszczenie w języku polskim


Odkąd szkolne nauczanie stało się powszechne i obowiązujące, osoby nauczające uzyskały status zawodowy. W przeszłości uzawodowienie nauczycieli odbywało się w ramach różnych form kształcenia. Już w XVIII wieku na uniwersytetach i akademiach (w Krakowie i Wilnie) organizowano seminaria nauczycielskie, które z biegiem lat stały się powszechnymi zakładami kształcenia nauczycieli mającymi status szkół średnich. Z biegiem czasu przekształcały się one w szkoły o wyższym poziomie nauczania. Ich charakterystyczną cechą było przywiązywanie wagi do kształtowania postaw zawodowych przyszłych nauczycieli. Z perspektywy czasu można powiedzieć, że szkoły nauczycielskie kładły olbrzymi nacisk na proces formacji profesjonalnej kandydatów do tego zawodu. W drugiej połowie XX wieku zwyciężyła koncepcja obligatoryjnego kształcenia nauczycieli na poziomie studiów wyższych (akademickich i zawodowych). Wraz z nią, mimo zachowania formalnych wytycznych, na dalszym planie edukacji nauczycielskiej znalazły się kwestie związane z doborem i selekcją kandydatów do zawodu, z ich predyspozycjami profesjonalnymi oraz z kształtowaniem postaw etyczno-moralnych, które stanowią o etosie zawodowym pedagogów. Rezultatem tego są dostrzegane przez społeczeństwo, zwłaszcza rodziców, naganne postawy nauczycieli-wychowawców, które nierzadko są przedmiotem oceny sądów powszechnych. Dostępność do zawodu nauczycielskiego spowodowała jego degradację w świadomości społecznej. Dzisiaj nauczycielem może zostać każdy, kto posiada wyższe wykształcenie (chociaż nie jest to wymóg jednoznaczny) i wykaże się dokumentem potwierdzającym zaliczenie kilkudziesięciogodzinnego  kursu pedagogicznego uprawniającego do wykonywania tego zawodu. W żadnym zawodzie, któremu nadaje się właściwości zaufania publicznego nie uproszczono do tego stopnia procesu formacji profesjonalnej. W zawodach tych obowiązuje odbywanie aplikacji będących podstawą oceny tego procesu, jak i optymalnej przydatności w zakresie ponoszenia odpowiedzialności za jego wykonywanie.

Słowa kluczowe


kształcenie, formacja, profesjonalizacja, predyspozycje, predylekcje

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Duraj-Nowakowa K., 2000, Nauczyciel. Kultura-osoba-zawód. Kielce, Wydawnictwo Mediator.

Hall C.S., 1990, Teorie osobowości. Warszawa, Wydawnictwo PWN.

Jakóbowski J., 1984, Młody nauczyciel w kolektywie pedagogicznym szkoły. Bydgoszcz, Wydawnictwo WSP.

Kosyrz Z., 1992, Osobowość wychowawcy. Warszawa, Wydawnictwo PTHP.

Kwiatkowska H., 2005, Tożsamość nauczycieli. Między anomią a autonomią. Gdańsk, Wydawnictwo GWP.

Mudrecka I., 2012, Poczucie odpowiedzialności młodzieży skonfliktowanej z prawem. Studium pedagogiczne. Opole, Wydawnictwo UOP.

Okoń W., 1998, Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa, Wydawnictwo Akademickie Żak.

Tchorzewski de A.M., 1999, O potrzebie modernizacji edukacji pedagogicznej kandydatów na nauczycieli. W: R. Parzęcki (red.), Pedagogika w systemie akademickiego kształcenia nauczycieli. Bydgoszcz-Kraków, Wydawnictwo WSP.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2016.35.3.33
Data publikacji: 2017-06-07 13:31:12
Data złożenia artykułu: 2016-05-16 11:51:25


Statystyki


Widoczność abstraktów - 956
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF - 337

Wskaźniki





Prawa autorskie (c) 2017 Andrzej de Tchorzewski

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.