Wyślij tekst przez e-mail 
Ukryj
Pokaż wszystkie
Kompetencje diagnostyczne nauczyciela w kontekście pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkole
Streszczenie w języku polskim
Profesjonalizm przejawia się w posiadaniu określonych cech i wysokich kompetencji. Podejście takie odnosi się również do współczesnego nauczyciela. Profesjonalny nauczyciel to przede wszystkim kompetentny nauczyciel. W literaturze psychopedagogicznej określa się różne kompetencje, jakie powinien nabyć i rozwijać nauczyciel. W klasyfikacjach kompetencji nauczycielskich coraz częściej pojawia się też kompetencja diagnostyczna. To m.in. dzięki tej kompetencji nauczyciel w codziennej pracy dydaktyczno-wychowawczej może w porę dostrzec trudności i zdolności dziecka, rozpoznać jego indywidualne możliwości psychofizyczne oraz potrzeby rozwojowe i edukacyjne. Nauczycielska kompetencja diagnostyczna warunkuje optymalne i efektywne organizowanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkole. Właściwa diagnoza dokonana przez nauczycieli uczących dziecko pozwala im określić, w jaki sposób pracować z uczniem, aby ograniczyć lub wyeliminować trudności oraz zwiększyć jego motywację do pracy. Niniejszy artykuł dotyczy kompetencji diagnostycznych nauczyciela w kontekście pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej uczniowi w szkole.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Czerepaniak-Walczak M. (1999). Kompetencja – słowo kluczowe czy „wytrych” w edukacji?. „Neodidagmata” 24, s. 53–66.
Dylak S. (1995). Wizualizacja w kształceniu nauczycieli. Poznań.
Goźlińska E., Szlosek F. (1997). Podręczny słownik nauczyciela kształcenia zawodowego. Radom.
Hajnicz W. (2010). Ocena i diagnoza w procesie edukacyjnym. W: A. Konieczna (red.). Diagnozowanie potrzeb edukacyjnych dziecka. Warszawa, s. 9–53.
Jachimczak B. (2012). Przygotowanie nauczycieli wychowania przedszkolnego do realizacji wybranych zadań z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej. „Studia Edukacyjne” 21, s. 163–175.
Jarosz E., Wysocka E. (2006). Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania. Warszawa.
Jastrząb J. (2003). Diagnoza nauczycielska w edukacji wczesnoszkolnej, „Wychowanie na co Dzień” 9, s. 14–20.
Jastrząb J. (2012). Diagnoza nauczycielska w kompensacji specjalnych potrzeb edukacyjnych uczniów. „Dysleksja”. Biuletyn Polskiego Towarzystwa Dysleksji 1, s. 7–13.
Konieczna A., Konieczna I. (2010). Ocena i wyjaśnienie niepowodzeń edukacyjnych uczniów przez nauczycieli i rodziców. W: A. Konieczna (red.). Diagnozowanie potrzeb edukacyjnych dziecka. Warszawa, s. 115–128.
Niemierko B. (1993). Diagnostyka dydaktyczno-wychowawcza. W: W. Pomykało (red.). Encyklopedia pedagogiczna. Warszawa.
Niemierko B. (1997). Diagnostyka edukacyjna. Podręcznik akademicki. Warszawa.
Roszyńska E. (2010). Diagnoza jako podstawa wspierania dziecka w nabywaniu kompetencji związanych z czytaniem. W: A. Konieczna (red.). Diagnozowanie potrzeb edukacyjnych dziecka. Warszawa, s. 129–152.
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2013 roku w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach. Dziennik Ustaw z 2013 roku, poz. 532.
Skałbania B. (2011). Diagnostyka pedagogiczna. Wybrane obszary badawcze i rozwiązania praktyczne. Kraków.
Strykowski W. (2005). Kompetencje współczesnego nauczyciela. „Neodidagmata” 27/28, s. 15–28.
Tersa K. (2014). Kompetencje diagnostyczne nauczycieli. Oczekiwania i wyzwania. „Niepełnosprawność. Dyskursy Pedagogiki Specjalnej” 16, s. 90–105.
Zińczuk M. (2006). Profilaktyka, diagnoza, terapia – instrumentarium działalności pedagogicznej w zapobieganiu niepowodzeniom szkolnym. W: A. Balejko, M. Zińczuk (red.). Terapia pedagogiczna w teorii i praktyce. Białystok.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2016.35.1.167
Data publikacji: 2017-02-21 11:17:38
Data złożenia artykułu: 2016-07-14 22:55:18
Statystyki
Wskaźniki
Prawa autorskie (c) 2017 Lilianna Klimek
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.