Wyślij tekst przez e-mail 
Ukryj
Pokaż wszystkie
Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w szkole – między rutyną a refleksyjną praktyką
Streszczenie w języku polskim
Celem artykułu jest podkreślenie refleksyjności jako ważnego elementu działania pedagogicznego, jak również potrzeby kształcenia refleksyjnych praktyków, zgodnie z zapisami Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z 17 stycznia 2012 r. w sprawie standardów kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela. Rozważania tematyczne dotyczą procesu edukacji, a szczególnie są ukierunkowane na obszar pomocy psychologiczno-pedagogicznej z uwagi na dość marginalne jego traktowanie w odniesieniu do licznych i wielozakresowych analiz funkcjonowania szkoły, zwłaszcza w zakresie jej działalności dydaktycznej.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Bałachowicz J. (2015). Od indywidualizacji do personalizacji. Nowe obszary zadań i kompetencji nauczyciela wczesnej edukacji. W: E. Smak, A. Włoch, M. Grabiec (red.). Diagnozowanie i terapia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Opole, s. 33–51.
Bartnikowska U., Wójcik M. (2004). Zaniedbania w aspekcie triady: szkoła–rodzice– dziecko w kształceniu integracyjnym i masowym dzieci z wadą słuchu. W: Z. Gajdzica, D. Osik-Chudowolska (red.). Wątki zaniedbane, zaniechane, nieobecne w procesie edukacji i wsparcia społecznego osób niepełnosprawnych. Lublin, s. 287–295.
Bidziński K., Giermakowska A., Ozga A., Rutkowski M. (2013). Nauczyciele województwa świętokrzyskiego wobec zadań związanych z realizacją specjalnych potrzeb edukacyjnych uczniów. Kielce.
Bruner J. (2010). Kultura edukacji. Warszawa.
Buchnat M. (2014). Kompetencje i oczekiwania nauczyciela do pracy z dzieckiem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Komunikat z badań. „Studia Edukacyjne” 31, s. 177–194.
Czerepaniak-Walczak M. (1997). Aspekty i źródła profesjonalnej refleksji nauczyciela. Toruń.
Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku. (2006). Warszawa.
Garlej-Drzewiecka E. (2004). Pedeutologiczny kontekst myślenia o nauczycielu wiodącym i wspierającym. W: C. Kosakowski, A. Krause (red.). Dyskursy pedagogiki specjalnej. Rehabilitacja, opieka i edukacja specjalna w perspektywie zmian. T. 3. Olsztyn.
Gołębniak B.D. (2002). Nabywanie kompetencji do refleksyjnego nauczania. W: B.D. Gołębniak (red.). Uczenie się metodą projektów. Warszawa, s. 10–28.
Gołębniak B.D. (2009). Aplikacje konstruktywizmu do poradoznawstwa. Inspiracje pedeutologiczne. W: A. Kargulowa (red.). Poradoznawstwo – kontynuacja dyskursu, Warszawa, s. 36–61.
Karcz-Taranowicz E. (2015). Zadania dyrektora szkoły w zakresie opieki nad uczniem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. W: E. Smak, A. Włoch, M. Grabiec (red.). Diagnozowanie i terapia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Opole, s. 129–137.
Kargulowa A. (2006). O teorii i praktyce poradnictwa. Podręcznik akademicki. Warszawa.
Kłodkowska J. (2010). Aplikacja konstruktywizmu do praktyki poradnictwa. „Edukacja Dorosłych. Poradnictwo dla dorosłych – refleksje, badania, praktyka” 1 (62), s. 199–213.
Kwiatkowska H. (2008). Pedeutologia. Warszawa.
Langer E. (1993). Problemy uświadamiania. Konsekwencje refleksyjności i bezrefleksyjności. W: T. Maruszewski (red.). Poznanie. Afekt. Zachowanie. Warszawa, s. 137–179.
Leppert R. (1998). Nauczyciel jako adaptacyjny technik, refleksyjny praktyk, transformatywny intelektualista. W: W. Prokopiuk (red.). Rozwój nauczyciela w okresie transformacji. Białystok, s. 219–226.
Lewandowska-Kidoń T., Witek A. (2014). Gotowość nauczycielek edukacji wczesnoszkolnej do pracy z dzieckiem przewlekle chorym. W: W. Żłobicki (red.). Transgresje w edukacji. T. 1. Kraków, s. 253–262.
Miecznik-Warda J. (2015). Diagnoza i wspomaganie dzieci z zaburzeniami percepcji wzrokowej. W: E. Smak, A. Włoch, M. Grabiec (red.). Diagnozowanie i terapia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Opole, s. 175–187.
Obuchowska I. (1997). Wspomaganie rozwoju emocjonalnego: refleksje i propozycje. W: B. Kaja (red.). Wspomaganie rozwoju. Psychostymulacja, psychokorekcja. Bydgoszcz, s. 35–47.
Perkowska-Klejman A. (2012). Refleksyjna praktyka w pracy pedagoga szkolnego. „Ruch Pedagogiczny” 3, s. 101–116.
Podniesienie efektywności kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały szkoleniowe. (2010). Część I. Warszawa, MEN .
Rozporządzenie MEN z dnia 30 kwietnia 2013 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach. Dz.U. 2013. Poz. 532.
Rylke H. (1997). Refleksyjny praktyk – nowa tożsamość nauczyciela. Warszawa.
Rylke H. (2007). „Wielka Improwizacja” – o działaniu refleksyjnych praktyków. „Psychologia w Szkole” 2 (14), s. 37–42.
Schön D. (1987). The Reflective Practitioner. How professionals think in action. New York.
Skałbania B. (2010). Szkolne formy wsparcia i pomocy uczniom ze specyficznymi trudnościami w nauce w świetle badań własnych. W: B. Witkowska, K. Bidziński, P. Kurtek (red.). Dzieci i młodzież ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w realizacji zadań rozwojowych. Kielce, s. 273–285.
Śliwerski B. (2010). Myśleć jak pedagog. Sopot.
Taraszkiewicz M. (1998). Jak uczyć lepiej? Czyli refleksyjny praktyk w działaniu. Warszawa.
Whitmore D. (1994). Radość uczenia się. Zastosowanie psychosyntezy w wychowaniu. Praktyczny poradnik dla nauczycieli i rodziców. Warszawa.
Włoch A., Włoch S. (2015). Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Diagnoza– działanie–efekty. W: E. Smak, A. Włoch, M. Grabiec (red.). Diagnozowanie i terapia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Opole, s. 165–175.
Włoch S., Włoch A. (2009). Diagnoza całościowa w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Warszawa.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2016.35.1.157
Data publikacji: 2017-02-21 11:17:37
Data złożenia artykułu: 2016-07-17 21:03:19
Statystyki
Wskaźniki
Prawa autorskie (c) 2017 Barbara Skalbania, Teresa Lewandowska-Kidoń
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.