Nauczycielskie transgresje w edukacji elementarnej

Streszczenie w języku polskim

W dzisiejszej szkole na ucznia/uczennicę powinno się patrzeć przede wszystkim jako na dziecko uczące się. Jednak nauczyciele w dalszym ciągu stosują tradycyjne metody, przez co dzieci jedynie zapamiętują i wypełniają zadania treściami i wartościami wyznaczonymi przez nauczyciela. Taki rodzaj edukacji jest wyraźnie przestarzały wobec uznanych współczesnych odkryć. Niektóre metody dzisiejszej nauki, takie jak wykłady czy transkrybowanie z tablicy, nie rozwijają umiejętności kognitywnych ani praktycznych.

Przedstawione tu propozycje mogą być stosowane jako punkt wyjścia do nowego sposobu nauczania – należałoby raczej mówić o organizacji/wspieraniu uczenia się dzieci – który sprzyja emancypacji i transgresji. Metody te służą osobistemu rozwojowi człowieka jako indywidualnej osoby świadomej tworzenia relacji i interakcji społecznych z innymi. Wskazując na potrzebę nauczania opierającego się na aktywności dziecka, zwracamy uwagę na trzy obszary tych aktywności: po pierwsze, w konstruktywnym wymiarze, kiedy dzieci mogą otwarcie mówić o swoich doświadczeniach; po drugie, w wymiarze społecznego konstruktywizmu, kiedy dzieci poznają drugiego człowieka; po trzecie – w wymiarze konektywnym, podczas gdy dzieci otwierają się na współpracę z innymi ludźmi (charakterystycznie dla cywilizacji cyfrowej).