Eneasz Sylwiusz Piccolomini i kobiety

Wojciech Iwańczak

Streszczenie w języku polskim


Bohater tego tekstu należy do grona najbardziej barwnych postaci XV w. Jego życie i kariera były niezwykle bogate i pełne niespodziewanych zwrotów. Potomek starej arystokratycznej rodziny, miał siedemnaścioro rodzeństwa, studiował w Sienie i Florencji, a potem został sekretarzem kardynała Domenico Capranica. Nie odznaczał się stałością poglądów, najpierw zwolennik wyższości soboru nad papieżem, z czasem zmienił zdanie i uznawał prymat papieży. Ważnym krokiem było wejście na służbę dla króla Rzeszy Fryderyka III, ale potem zwrócił się już w kierunku Kościoła, przyjął niższe święcenia duchowne, w roku 1456 został kardynałem, a ukoronowaniem kariery był wybór w 1458 r. na papieża, przyjął imię Pius II. Treścią tekstu są trzy epizody z życia Piccolominiego związane z trzema kobietami. Były to w kolejności: żona króla Węgier i cesarza rzymskiego Zygmunta Luksemburskiego Barbara Cylejska, Joanna d’Arc, której pasjonujący portret naszkicował Eneasz w swych Pamiętnikach, oraz pewna kobieta, której ciekawe losy usłyszał jako papież na audiencji. Wszystkie trzy wizerunki pokazują autora jako dobrego obserwatora i wybitnego humanistę.


Słowa kluczowe


papież; Kościół; cesarz; kobiety

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Aeneae Silvii Historia Bohemica, wyd. D. Martínková, A. Hadravová, J. Matl, w: Fontes rerum Regni Bohemiae, t. 1, Praha 1998.

Boccaccio G., Dekameron, t. 1, Warszawa 1955.

Der Briefwechsel des Eneas Silvius Piccolomini, wyd. R. Wolkan, w: Fontes rerum Austriacarum, Bd. 61, Wien 1909, nr 166.

Enea Silvio Piccolomini (Papa Pio II), De duobus amantibus historia. Testo restaurato, wyd. E. Mori, Bolzano 2017.

Eneasz Sylwiusz Piccolomini, Chrysis, red. W. Olszaniec, K. Rzepkowski, tłum. E. Skwara, Warszawa 2017.

ENEE SILVII PICCOLOMINEI postea PII PP. II De Europa, ed. A. Van Heck, Città del Vaticano 2001.

Pius II, Pamiętniki, tłum. J. Wojtkowski, Marki 2005.

Pius PP.II, Chrysis, wyd. E. Cecchini, Firenze 1966.

Baldi B., Pio II e la trasformazioni dell’Europa cristiana, 1457–1464, Milano 2006.

Bartoš F.M., Eneáš Silvius. Jeho život a Česká kronika, Praha 1925.

Bisaha N., Pope Pius II and the Crusade, w: Crusading in the Fifteenth Century. Message and Impact, red. N. Housley, Basingstoke 2004.

Boras Z., Bolko V, w: Z. Boras, Książęta piastowscy Śląska, Katowice 1974.

Boulting W., Aeneas Silvius (Enea Silvio de’ Piccolomini – Pius II). Orator, Man of Letters, Statesman and Pope, London 1908.

Canfora D., Due fonti del „De curialium miseriis” di Enea Silvio Piccolomini: Bracciolini e Lucrezio, „Archivio Storico Italiano” 1996, 154.

Cribelli L., De expeditione Pii II papae adversus Turcos, Bologna 1942.

Dvořáková D., Čierna král’ovná. Barbora Celjská (1392–1451). Životný príbeh uhorskej, rímsko-nemeckej a českej král’ovnej, Budmerice–Bratislava 2013.

Dziewulski W., Herezja Bolka V opolskiego, „Studia z Dziejów Kościoła Katolickiego” 1960, 1, 1.

Dziewulski W., Pierwszy wolnomyśliciel polski, „Kwartalnik Opolski” 1965, 45, 2.

Francesco Filelfo nel quinto centenario della morte, Atti del XVII convegno di Studi maceratesi, Tolentino, 27–30 settembre 1981, Padova 1986.

Graus F., Der Heilige als Schlachtenhelfer. Zur Nationalisierung einer Wundererzählung in der mittelalterlichen Chronistik, w: Festschrift für Helmut Beumann, red. K.-U. Jäschke, R. Wenskus, Sigmaringen 1977.

Helmrath J., Pius II. und die Türken, w: Europa und die Türken in der Renaissance, red. B. Guthmüller, W. Kühlmann, Tübingen 2000.

Hocks E., Pius II und der Halbmond, Freiburg im Breisgau 1941.

Kaminsky H., Pius Aeneas among the Taborites, „Church History” 1959, 28.

Lhotsky A., Aeneas Silvius und Österreich, Basel 1965.

Mack Ch.R., Pienza. The Creation of a Renaissance City, London 1987.

Matanic A., L’idea e l’attività per la crociata antiturca del papa Pio II (1458–1464), „Studi Francescani” 1964, 61.

Mormando F., The Preacher’s Demons. Bernardino of Siena and the social Underworld of early Renaissance Italy, Chicago 1999.

Naville Ch.É., Enea Silvio Piccolomini. L’uomo, l’umanista, il pontefice (1405–1464), Bologna 1964.

Opelt J., Studi sull’ Historia Bohemica di Enea Silvio Piccolomini, w: Pio II e la cultura del suo tempo, red. L. Rotondi Secchi Tarugi, Milano 1991.

Pecci G.A., Storia del vescovado della città di Siena, Lucca 1748.

Pellegrini L., Il processo di canonizzazione di Bernardino da Siena (1445–1450), Grottaferrata 2009.

Radek D., Bolek V. Opolský (około 1400–†1460). Život a legenda, Opava 2018.

Reinhardt V., Pius II. Piccolomini. Der Papst, mit dem die Renaissance begann. Eine Biographie, München 2013.

Saraco A., Il cardinale Domenico Capranica (1400–1458) e la riforma della Chiesa, Roma 2004.

Schneider F., Der europäische Friedenskongress von Arras (1435) und die Friedenspolitik Papst Eugens IV. und der Basler Konzils, Graz 1991.

Smołucha J., Inicjatywy Piusa II rozwiązania kwestii tureckiej w latach 1458–1464, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne” 2004, 131.

Smołucha J., Konklawe w 1458 roku, w: Historia vero testis temporum. Księga jubileuszowa poświęcona Profesorowi Krzysztofowi Baczkowskiemu, red. J. Smołucha, A. Waśko, T. Graff, P. Nowakowski, Kraków 2008.

Voigt G., Enea Silvio de’ Piccolomini, als Papst Pius der Zweite, und sein Zeitalter, t. 1–3, Berlin 1856–1863.

Życie, męka, nieśmiertelność. Universalizm kulturowy życia i dzieła Joanny d’Arc, red. J. Smołucha, A. Wadas, Kraków 2014.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/rh.2023.55.51-68
Data publikacji: 2023-07-20 09:56:21
Data złożenia artykułu: 2023-01-25 15:39:25


Statystyki


Widoczność abstraktów - 730
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF - 295

Wskaźniki



Odwołania zewnętrzne

  • Brak odwołań zewnętrznych


Prawa autorskie (c) 2023 Wojciech Iwańczak

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.