Zabawy plastyczne jako forma autorehabilitacji dziecka – na przykładzie terapii ręki

Streszczenie w języku polskim

Od czasu, gdy pedagodzy specjalni coraz większą wagę przywiązują do właściwie pojętej integracji i normalizacji, akcentuje się również konieczność aktywnego udziału osób z niepełnosprawnością w procesie rehabilitacji. Zarówno teoretycy, jak i praktycy podkreślają, że realizacja głównych celów rehabilitacji może mieć miejsce jedynie przy czynnym zaangażowaniu osoby z niepełnosprawnością. Dzięki jej podmiotowemu traktowaniu możliwe jest rozwijanie zdolności do autorehabilitacji i do ponoszenia części odpowiedzialności za skutki prowadzonych terapii. Wczesne angażowanie dziecka, zachęcanie go do podejmowania samodzielnych aktywności o cechach rehabilitacji umożliwia pełen rozwój jego samodzielności i odpowiedzialności. Najlepszą formę autorehabilitacji dziecka stanowi zabawa. W artykule przedstawiono zalety zabaw plastycznych w kontekście autorehabilitacji i na podstawie doświadczeń z pracy specjalistów terapii ręki.