W pułapce samotności. Pracownik socjalny wobec wykluczenia samotnych seniorów z lokalnej przestrzeni społecznej

Streszczenie w języku polskim

Pracownicy socjalni w swojej codziennej pracy spotykają ludzi, którzy nie radzą sobie sami z otaczającą ich rzeczywistością. Starają się więc pomóc im w samodzielnym pokonywaniu napotkanych trudności. Czynią to na różne sposoby przy zastosowaniu metod pracy socjalnej, z których najczęściej stosowane są metody pracy z indywidualnym przypadkiem i grupą (rodziną). Najrzadziej wykorzystują w realizacji powierzonych im zadań metodę organizowania środowiska. Jedną z przyczyn wykluczenia społecznego jednostki jest brak trafnej diagnozy powodów, dla których jednostki izolują się od funkcjonujących w ich przestrzeni społecznej innych ludzi. Zamykają się w swoich domach, izolują od życia w szerszych kręgach społecznych. To powoduje, że czują się samotni i są samotni. Takiego stanu najczęściej doświadczają osoby starsze, które niewątpliwie muszą znaleźć się w kręgu zainteresowania pracowników socjalnych, ponieważ od ich umiejętności organizowania działań w środowisku lokalnym będzie zależała jakość życia samotnych seniorów.