Pedagogika bezpieczeństwa – nowa subdyscyplina

Mariusz Dembiński

Streszczenie w języku polskim


Celem opracowania było nie tylko uzasadnienie powołania pedagogiki bezpieczeństwa jako nowej subdyscypliny pedagogiki, lecz także jej dookreślenie przez odwołanie się do idei praxis opisanej przez niemieckiego myśliciela Dietricha Bennera. W tym celu nie tylko przybliżam jego poglądy na temat zasad pedagogicznej praxis i poszerzam je o propozycje zasad myślenia i działania, które powinny wpisywać się w ogólnoludzką strukturę praxis, czyli w etykę, estetykę, politykę, ekonomię i religię. Całość odnoszę przez pedagogiczną praxis do jej podstawy, czyli do teorii wychowania, teorii kształcenia i teorii instytucji pedagogicznych, w przestrzeni której sytuuję pedagogikę bezpieczeństwa. W końcu, zastanawiając się nad celami, zadaniami i miejscem edukacji w obszarze pedagogiki bezpieczeństwa, wskazuję niebezpieczeństwa, które mogą stać się źródłem jej patologicznej tożsamości.


Słowa kluczowe


pedagogika bezpieczeństwa; praxis; pedagogiczna praxis; zasady myślenia i działania; teoria wychowania; teoria kształcenia; teoria instytucji pedagogicznych; nieafirmacyjny; edukacja

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Aronowitz, S. (1988). Science as Power: Discourse and Ideology in Modern Society. Minneapolis: University of Minnesota Press.

Benner, D. (2008). Rozumienie krytyki na podstawie rozróżnienia afirmacyjnych i nieafirmacyjnych koncepcji kształcenia. W: Edukacja jako kształcenie i kształtowanie: moralność, kultura, demokracja, religia (s. 151–169). Warszawa: Wydawnictwo UKSW.

Benner, D. (2015). Pedagogika ogólna: Wprowadzenie do myślenia i działania pedagogicznego w ujęciu systemowym i historyczno-problemowym. Warszawa: Wydawnictwo UKSW.

Buliński, T. (2002). Człowiek do zrobienia. Jak kultura tworzy człowieka. Studium antropologiczne. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie.

Carr, W. (2010). Filozofia, metodologia i badania w działaniu. W: H. Červinková, B.D. Gołębniak (red.), Badania w działaniu. Pedagogika i antropologia zaangażowana (s. 29–44). Wrocław: WN ASW.

Czy edukacja to to samo co oświata? (2013). Pobrane z: http://sliwerski-pedagog.blogspot.com/2013/04/czy-edukacja-to-to-samo-co-oswiata.html (dostęp: 21.01.2018).

Folkierska, A. (2011). Pedagogika ogólna a filozofia wychowania. W: T. Hejnicka-Bezwińska (red.), Pedagogika ogólna. Dyskursy o statusie naukowym i dydaktycznym (s. 117–134). Bydgoszcz: Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.

Gadamer, H.-G. (2004). Prawda i metoda. Zarys hermeneutyki filozoficznej. Warszawa: PWN.

Gnitecki, J. (2006). Metodologia pedagogiki i metodologia badań pedagogicznych. Problemowo-programowy zestaw ćwiczeń dla studentów. Poznań: WN PTP.

Grotowski, J. (1990). Performer. W: Teksty z lat 1965–1969. Wrocław: Wiedza o Kulturze.

Gutek, G.L. (2003). Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji. Gdańsk: GWP.

Heidegger, M. (1977). Nauka i namysł. W: Budować, mieszkać, myśleć (s. 257–283). Warszawa: Czytelnik.

Hejnicka-Bezwińska, T. (2008). Pedagogika ogólna. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.

Kripke, D. (1995). Światy możliwe. W: T. Szubki (red.), Metafizyka w filozofii analitycznej (s. 127–135). Lublin: TN KUL.

Kubikowski, T. (2011). Przedmowa od tłumacza. W: J. McKenzie, Performuj albo… Od dyscypliny do performansu (s. XII–XIX). Kraków: Universitas.

Kunikowski, J. (2018). Edukacja dla bezpieczeństwa – realizacja z uwzględnieniem wymagań i potrzeb. W: J. Kunikowski, A. Araucz-Boruc, G. Wierzbicki (red.), Współczesne potrzeby i wymagania edukacji dla bezpieczeństwa (s. 35–41). Siedlce. UPH.

Kwieciński, Z. (1991). Edukacja jako wartość odzyskiwana wspólnie (Głos w dyskusji o uspołecznieniu szkoły). Edukacja: Studia, Badania, Innowacje, (1), 88–98.

Kwieciński, Z. (1996). Dziesięciościan edukacji (składniki i aspekty – potrzeba całościowego ujęcia). W: T. Jaworska, R. Leppert (red.), Wprowadzenie do pedagogiki. Wybór tekstów (s. 31–38). Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.

Lam, A. (2009). Poznać to, co mówimy. Prace filologiczne i wspomnienia. Warszawa: WUW.

Marciszewski, M. (2000). Logika współczesna w zastosowaniu do nauk społecznych. Warszawa: Fundacja na rzecz Informatyki, Logiki i Matematyki.

McKenzie, J. (2011). Performuj albo… Od dyscypliny do performansu. Kraków: Universitas.

Pawłowski, J. (2018). O tożsamości dyscypliny naukowej „bezpieczeństwo” i potrzebach edukacyjnych. W: J. Kunikowski, A. Araucz-Boruc, G. Wierzbicki (red.), Współczesne potrzeby i wymagania edukacji dla bezpieczeństwa (s. 11–30). Siedlce. UPH.

Stępkowski, D. (2008). Przedmowa tłumacza. W: D. Benner, Edukacja jako kształcenie i kształtowanie: moralność, kultura, demokracja, religia (s. 7–11). Warszawa: Wydawnictwo UKSW.

Szkudlarek, T. (2008). Ekonomia i etyka: przemieszczenia dyskursu edukacyjnego. W: B.D. Gołębniak (red.), Pytania o szkołę wyższą. W trosce o człowieczeństwo (s. 25–51). Wrocław: WN DSW.

Śliwerski, B. (2012). Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/j.2019.32.3.9-26
Data publikacji: 2019-12-20 11:03:15
Data złożenia artykułu: 2018-02-16 18:23:53


Statystyki


Widoczność abstraktów - 1907
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF - 685

Wskaźniki



Odwołania zewnętrzne

  • Brak odwołań zewnętrznych


Prawa autorskie (c) 2019 Mariusz Dembiński

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.