Ukryj
Pokaż wszystkie
Wyślij tekst przez e-mail Wartość programów podtrzymujących więź osadzonych z rodziną z perspektywy procesu inkluzji społecznej
Streszczenie w języku polskim
W artykule zaprezentowano wyniki badań będące efektem projektów zrealizowanych w jednostkach penitencjarnych Republiki Czech i Polski. Badania zostały przeprowadzone wśród osadzonych uczestniczących w programach z zakresu integracji rodzin, posiadających dzieci do 15. roku życia. Metodą badawczą był sondaż diagnostyczny. Dokonano analizy ich funkcjonowania w warunkach izolacji więziennej z uwzględnieniem relacji łączących ich z bliskimi i dziećmi. Poruszono także kwestię przepisów i regulacji prawnych dotyczących standardów postępowania penitencjarnego uwzględniającego podtrzymywanie więzi z rodziną. Rezultaty badań potwierdziły, jak bardzo ważny dla osadzonych jest kontakt z rodziną i dziećmi oraz uczestnictwo w programach integracji rodzin. Skoncentrowano się na jednym z istotniejszych środków oddziaływania penitencjarnego, który w aktualnej rzeczywistości penitencjarnej stanowi kluczowy element powodzenia procesu inkluzji społecznej, a tym samym niepowrotności do przestępstwa. To zdecydowanie czynnik chroniący. Badania stanowią wartościową rekomendację do opracowania konkretnych strategii postępowania penitencjarnego, wzmacniających jakość systemu rodzinnego w sytuacji, gdy rodzice odbywają karę pozbawienia wolności. W artykule wskazano również na realizowane w zakładach karnych wyróżniające się programy penitencjarne z zakresu integracji rodzin.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Andrews, A.D. (1995). The Psychology of Criminal Conduct and Effective Treatment. W: J. McGuire (ed.), What Works: Reducing Reoffending (s. 35–62). New York: Wiley.
Badowska-Hodyr, M. (2016). Wykonywanie kary pozbawienia wolności wobec osadzonych uzależnionych od alkoholu, środków odurzających lub psychotropowych – wybrane aspekty. W: M. Badowska-Hodyr (red.), System penitencjarny w kontekście społecznych zagrożeń i szans (s. 101–118). Rzeszów: Uniwersytet Rzeszowski.
Bonta, J. (1997). Offender Rehabilitation: From Research to Practice, Report No. 1997-1, Solicitor General Canada, Ottawa.
Ciosek, M., Pastwa-Wojciechowska, B. (red.). (2016). Psychologia penitencjarna. Warszawa: PWN.
Frankl, V.E. (2015). Człowiek w poszukiwaniu sensu. Warszawa: Czarna Owca.
Kiersnowska, J. (2012). Ile wart jest człowiek. Warszawa: Świat Książki.
Kwieciński, A. (red.). (2013). Postępowanie z wybranymi grupami skazanych w polskim systemie penitencjarnym – aspekty prawne. Warszawa: Lex a Wolters Kluwer business.
Marczak, M. (red.). (2009). Resocjalizacyjne programy penitencjarne realizowane przez Służbę Więzienną w Polsce. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Nawrocka, K., Marczak, M. (2017). Analiza wybranych programów resocjalizacji i readaptacji społecznej skierowanych do kobiet pozbawionych wolności. W: I. Mudrecka (red.), Resocjalizacja, readaptacja i reintegracja społeczna – problemy, programy i perspektywy rozwoju komunikacji (s. 263–274). Warszawa: Pedagogium Wyższa Szkoła Nauk Społecznych w Warszawie.
Osiatyński, W. (2003). O zbrodniach i karach. Poznań: Media Rodzina.
Szubański, K. (2018). Psycholog: nuda jest nam bardzo potrzebna, bo wyzwala kreatywność. Pobrane z: http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C30522%2Cpsycholog-nuda-jest-nam-bardzo-potrzebna-bo-wyzwala-kreatywnosc.html (dostęp: 8.12.2019).
Szymanowski, T., Migdał, J. (red.). (2014). Prawo karne wykonawcze i polityka penitencjarna. Warszawa: Lex a Wolters Kluwer business.
AKTY PRAWNE
Nařízení 36/2012 Generálního Ředitele Vězeňské Služby České Republiky kterým se stanoví podmínky pro výkon vazby a výkon trestu odnětí svobody u matek nezletilých dětí ve Věznici Světlá nad Sázavou (změna: NGŘ č. 62/2013).
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (t.j. Dz.U. 2020, poz. 523, 568).
Ustawa z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (t.j. Dz.U. 2020, poz. 848, 1610).
Zalecenie CM/Rec(2018)5 Komitetu Ministrów dla państw członkowskich, dotyczące dzieci rodziców osadzonych w zakładach karnych, przyjęte przez Komitet Ministrów w dniu 4 kwietnia 2018 r.
Zarządzenie nr 19 Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia i organizacji pracy penitencjarnej oraz zakresów czynności funkcjonariuszy i pracowników działów penitencjarnych i terapeutycznych oraz oddziałów penitencjarnych. Pobrane z: https://edu.cossw.pl/file/redir.php?id=5752 (dostęp: 26.11.2020).
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/j.2020.33.4.95-112
Data publikacji: 2021-01-25 12:17:16
Data złożenia artykułu: 2019-12-09 22:09:26
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2021 Monika Badowska-Hodyr
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.