Ukraińska pedagogika porównawcza w ramach globalizacji: osiągnięcia i wyzwania

Streszczenie w języku polskim

Wiele czynników, obejmujących zniknięcie "żelaznej kurtyny" i ogłoszenie niepodległości w 1991 roku, oraz szybkie rozprzestrzenianie się ICT na Ukrainie spowodowało otwartość edukacji krajowej na światowe osiągnięcia w tej dziedzinie, co podniosło także rolę pedagogiki porównawczej. W czasach niepodległości ważnym zadaniem jest badanie istoty transformacji edukacyjnych za granicą w celu harmonizowania edukacji narodowej zgodnie z kierunkami rozwoju systemów edukacji w Europie i USA. Celem artykułu jest analiza rozwoju pedagogiki porównawczej na Ukrainie z uwzględnieniem dokonań innych krajów, określenie osiągnięć i wyzwań stojących przed krajową pedagogiką porównawczą na współczesnym etapie. Stwierdzono, że na Ukrainie specyficzny charakter rozwoju pedagogiki porównawczej spowodowany jest przez długotrwałą izolację oraz specyficzne wpływy ideologiczne, jakim podlegała Ukraina w latach podległości Związkowi Radzieckiemu.

Specyfika ta uniemożliwia przeprowadzenie bezpośrednich paraleli między rozwojem pedagogiki porównawczej za granicą i na Ukrainie do roku 1991, kiedy to, po uzyskaniu niepodległości, ukraińska pedagogika porównawcza zaczęła się rozwijać podobnie, jak to ma miejsce w innych krajach Jak dotąd trwał w tej dziedzinie "okres przygotowawczy", podczas którego opracowywano podstawy tej nauki wraz z metodologią badawczą.

Należy zauważyć, że okres ten nie był jednolity – kolejne dziesięciolecia wzbogacały tę dziedzinę nauki o rozliczne innowacje i nowoczesne technologie.

Obecny etap (zdeterminowany przez transformacje globalizacyjne) może być scharakteryzowany jako okres profesjonalizacji narodowej pedagogiki porównawczej w kontekście tworzenia jej ośrodków badawczych, wprowadzenia kursu "Pedagogika porównawcza" dla przyszłych nauczycieli na uniwersytetach w kraju, wydawania czasopism specjalistycznych, przeprowadzania corocznych przedsięwzięć warsztatowych wraz z nieustannym tworzeniem metodologii pedagogiki porównawczej.

Pytania, które pozostają otwarte dla społeczności ukraińskich komparatystów przede wszystkim obejmują dobór odpowiednich metod do przeprowadzania badań porównawczo-pedagogicznych, ich skuteczności, zgodności z wymogami edukacji narodowej w zakresie wyodrębnienia wspólnych z systemami edukacyjnymi  innych krajów tendencji rozwojowych, reguł i zasad prognozy dla twórców polityki edukacyjnej w Ukrainie.