Modele edukacji włączającej w wybranych placówkach oświatowych w Czechach – edukacja włączająca a kultura organizacji

Streszczenie w języku polskim

Nauczyciele i osoby zarządzające placówkami oświatowymi od lat borykają się z licznymi wyzwaniami związanymi ze zmianami zachodzącymi w świecie. Idea dążenia do „doskonałości w nauczaniu” w oparciu o Fullanowski paradygmat transformacji kultury szkolnej stała się powodem do głębszej refleksji w tym obszarze. Metodą analizy porównawczej studiów przypadków uzyskano obraz modeli pracy w placówkach oświatowych w ramach tych samych wytycznych systemowych. W celu dokonania porównań wzięto pod uwagę strategie ukierunkowane na zapewnienie jak najbardziej efektywnego wsparcia uczniom ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi oraz na proces ewaluacji działań. Na podstawie trzech doświadczeń wdrażania idei edukacji włączającej pokazano kilka strategii radzenia sobie z wymaganymi zmianami. Przedstawione studia przypadków pokazały, że chociaż strategie poszczególnych placówek edukacyjnych były zróżnicowane, ich celem było oferowanie funkcjonalnych i skutecznych działań specjalistycznych, które sprzyjają rozwojowi osobistemu i społecznemu dzieci. Różnice między nimi dotyczą konkretnych wymiarów – są okazjonalne lub systematyczne, skoncentrowane na nauczycielach lub problemach, dotyczą komunikacji lub działania, stanowią część codziennej pracy szkoły lub stosowane są w przypadku rozwiązywania pojawiających się problemów. Wyniki badań przedstawiają pewien typ narracji, związany z eliminowaniem oporu wobec zmiany i pozytywnym monitorowaniem jej skutków zgodnie ze specyficzną kulturą organizacji.