Przystosowanie szkolne dzieci twórczych i nietwórczych w wieku 6–7 lat

Streszczenie w języku polskim

Zagadnienie aktywności twórczej interesuje badaczy od dawna, ale obecnie zauważamy wzrost zainteresowania tą problematyką. W szkołach zmieniają się systemy kształcenia; metody, które były stosowane kiedyś, stają się przestarzałe, a więc należy szukać nowych – takich, które zaspokoją dzisiejsze oczekiwania dzieci i młodzieży. Postawa twórcza pozwala dziecku bardziej poznać siebie, pomaga mu odnaleźć właściwą drogę, zrozumieć zawiłości życia. Zagadnienie twórczości u dzieci rozpatrywano w niniejszych badaniach w kontekście przystosowania do szkoły. Sformułowano następujący problem badawczy: Czy istnieje zależność między poziomem zdolności twórczych a stopniem przystosowania szkolnego? W badaniach wykorzystano następujące metody diagnostyczne: Arkusz Zachowania się Ucznia B. Markowskiej oraz Rysunkowy Test Twórczego Myślenia K.K. Urbana i H.G. Jellena (TCT-DP). W badaniach uczestniczyło 81 dzieci z dwóch lubelskich szkół podstawowych w wieku 6–7 lat, w tym 46 chłopców i 35 dziewczynek. Uwzględniając dotychczasową literaturę przedmiotu, spodziewano się wystąpienia istotnej zależności między poziomem zdolności twórczych u dzieci w wieku 6–7 lat a ich przystosowaniem społecznym. Jak wynika z przeprowadzonych analiz wyników badań własnych, takie związki w badanej grupie nie występują. W praktyce oznacza to, że dzieci, które odznaczają się wysokimi zdolnościami twórczymi, mogą ujawniać zachowania świadczące o słabym przystosowaniu społecznym, z kolei dzieci „nietwórcze” mogą być ocenione wysoko w tym zakresie.